Dag 2a: And here we go by bike ….. (?)

M’n laatste herinnering van gisteren ……. Geexplodeerde kamer met alle beschikbare kleding. Een ingewikkelde multiple choice met de parameters kou… regen ….. klimhitte….. tja, wat trek je aan. Boudi die nog een uur ligt te tabletten, dan nog een uur Dan Brown’s laatste hit leest. Heeft ie geen slaap nodig? Om 6 uur zit ie al weer in de keuken om het ontbijt klaar te maken. Het slaapt heerlijk op het tikken van de regen….. on….op…..hou…..de…..lijk. Langzaam komt iedereen tot leven, en kijkt regelmatig naar de regen die zachtjes tegen ’t zolderraam tikt (naar Rob de. N.). Iedereen wordt toch wat nerveus. Na de heftige discussies over de juiste fietskleding, met een prominente adviesrol voor Rijn en Okke heeft iedereen al de toekomstige natte zooi klaargelegd. Langzaam met tegenzin wordt het aangetrokken. Het ontbijt van Frau Weib(el) wordt gulzig naar binnen gewerkt. Fabelhaft! Okke’s kip zorgt voor de benodigde eieren. We laten subtiel enige KKKDDD stickers achter. Dan toch de spullen maar klaar gemaakt auto voor ’t eerst ingepakt als volgauto and off we go…. Okke spurt gelijk weg. Ik kan amper in zijn wiel blijven, maar op karakter lukt het bij de eerste stopplaats. Rijn volgt op eerbiedige afstand. Heeft weinig getraind, dat is wel duidelijk. Christiaan en Boudi zien we voor Pontresina niet meer terug.
Na de stop besluiten Okke, Rijn en ik in gesloten formatie door te fietsen, om de achterblijvers geen kans op terugkeren te geven. Een Wiggins-syndroom creëren noemen we dat. Gezellig keuvelend. Videootjes makend. Beetje twitteren. Blog schrijven terwijl de regen gestaag neerdaalt. Het kan allemaal als je maar goed traint en oefent. Binnen een uur zitten we op 1500m. Ik heb nog nooit zo snel geklommen. Goed getraind op die Amerongse berg. Ik had niet verwacht dat die zo effectief zou zijn…… De conducteur komt langs om de kaartjes te knippen. …….. en vertelt ons waar we moeten overstappen…. Rijn kijkt bezorgd door de coupe of onze fietsen nog wel goed blijven staan …… oeps ……. Ja, liegen hou ik nooit lang vol. We zitten in de Rhetische Eisenbahn. Van Landquart naar Pontresina. De berichten waren belabberd voor de ochtend. Overal aardverschuivingen en modderstromen. Onbekend of de passen open zijn of niet. We hebben geen zin de eerste dag gelijk te verkleumen en eventueel gelijk ziek te worden. Dus 3 man met de trein. Twee met de auto.
Hopelijk kunnen we vanuit Pontresina alsnog de Albula-pass fietsen, maar nu vanaf de andere kant. Wellicht zelfs een rondje over Julier-pass. Vanmiddag verwachten we namelijk zelfs nog zon. Zo zie je maar weer, elke dag weer een verrassing. We stoppen nu in Klosters-Dorf
en zien een verdwaalde snowboarder rondlopen.
Later meer over wat we nog meer beleven. Waarschijnlijk languit in onze 6 Youthhostel hoogslapertjes..... lekker keten.