Dag 2b: Toch nog hoogtemeters gemaakt....

We tjoeketjoeken door naar Pontresina. We proberen Boudi en Chris te spotten. Die gaan uiteindelijk – zo horen we later – over de Flueleapas. Bomvol met sneeuw. Mooi gezicht, maar aan de noordkant niet aantrekkelijk om te fietsen. Rijn .. Rijn… ein fabelhafte gute entscheidung. Echt….! Het treintje van de Rhätische Bahn – staat zelfs op de Unesco Werelderfgoedlijst – zigzagt door het proachtige landschap. We ziens zelfs af en toe zonnestralen door de wolken zwoegen. Tussen de met dikke sneeuw bedekte bergtoppen. FANTASTSICH. Intussen proberen we toch voorzichtig plannen te maken voor de middag. ’t Is per slot nog vroeg. 12u als we in Pontresina aankomen. Hotel naast de Bahnhof. Installeren in ons 3-stapelbeds Jeugherbergkamertje van 3 bij 3 m. We dachten eerst nog het rondje Julierpass – Tiefencastel – Albulapass te doen. Echter de Albula is afgesloten wegens lawinegevaar, en laten we nou net deze vakantie niet onze lawinepiepers meegenomen hebben. We zijnb niet zulke dare-devils als Friso. Hoewel …. sommigen hebben iets van ‘we zien wel hoe ver we komen’ Als we na de eerste chaotische ‘we gaan fietsen voorbereiding’ op de fiets zitten, zakt de nervositeit. Boudi weet van enthousiasme niet hoe snel die naar ’t begin van de klim Julierpass moet racen. Rijn begint bij het hotel al met een hartslag van 120 terwijl hij rustig een banaantje eet. (?) De bananen worden verdeeld, de kettingen gesmeerd, de banden op 8 bar. EN DAAR GAAN WE!!!! We beginnen met kilometer 1. Met droog weer bereiken we Silvaplauna, alwaar we rechts af gaan. We kijken tegen een muur aan. Boudi kijkt vertwijfeld om zich heen, en denkt …. ‘achter Okke aan’ ….. 50 meter verder staat ie geparkeerd. Met hartslag 199. Vertwijfeld vraagt ie aan Rijn die heeeeel rustig voorbij peddelt ‘hoe stijl is dit?’ Rijn: 5% maximaal 6%. Ik roep erachteraan ‘nee joh, hooguit 4%.... went wel.’. Achteraf blijkt het 12,5% te zijn de eerste kilometer. We hebben geen idee hoe deze berg eruit ziet, hoe lang, hoe stijl, wat voor profiel. Hij zat niet in onze route. We ploeteren deze eerste ploert omhoog. Het wordt kouder. Het hagelt wat fijne sneeuw. Ik weet nog aardig bij Okke en Rijn in de buurt te blijven. We rusten een keertje. Ik schat nog 10 kilometer klimmen. Nadat we ook Chris en Boudi wat rust hebben gegund, gaan we voor die 10 kilometer. Echter na 2 kilometer bereiken we al de top. Gelukkig maar, het weer wordt steeds slechter. Andere kant van de berg begint de nattigheid. Na bijna nog een kip en een stikker op het ‘Julierpass 2280m’ dalen we weer af naar waar we vandaan kwamen. Toch maar niet naar de Albula. Weer een nieuw plan. Beneden aangekomen gaan we verder het dal in en gaan we de Maloja-pass onderzoeken. We komen langs prachtige historisch en authentiek gebleven plaatsjes, bijv. Sankt Moritz, prachtige gebouwen en langs diverse stuwmeertjes. We blijken al op de top van de Maloja –pass te zitten ontdekken we, als we plotseling in een ziedende afdaling terechtkomen met talloze heeele korte haarspeldbochies. We rijden hem helemaal naar beneden, met het angst in het hart dat we deze weer om hoog moeten. Okke en ik testen onze eerste citroen-gelletje. Mierzoet… alleen doen als je water in de buurt hebt. Tot mijn stomme verbazing kan ik in de buurt blijven van Rijn. Ben ik nou zo goed, of is hij nou zo ……? Later blijkt dat hij Okke wat wil voorop wil laten gaan. Het is ook zo’n goeierd. Weet je wat? Dan laat ik Rijn ook maar voor me rijden. De stijle stukken, waar we bang voor waren vallen eigenlijk best mee. Iedereen komt goed boven. Nog een verplaatsing terug naar het hotel, en dan hebben we er toch 75km opzitten. Al met al een dat met hele goede tactische en strategische beslissingen. Al met al hebben we wel 25 alternatieven behandeld, waarvan er 24 na de nieuwste weerberichten of –ervaringen steeds weer de prullenbak gingen. Voldaan arriveren we in het Youthhostel. Om halfzeven precies – volgens de Zwitserse koekoeksklok – dienen we in het restaurant te verschijnen voor ons diner. We zijn de enige gasten in het hele gebouw. Anders zouden we dicht geweest zijn. Gelukkig – voor jullie – hebben ze WIFI.

We horen net dat we door het oog van de naald zijn gekropen. Waar we vandaan komen is het wederom decimeters regen. Overstromingen, modderstromen, etc. Kortom Rijn .... goede beslissing.... echt waar.

Nog een mandarijntje en een coke en dan naar bed. Morgen de Bernina.