Dag 3b: It’s a bioetievoel day!!!
Door: BERGFANT
Blijf op de hoogte en volg Okke en Harry
03 Juni 2013 | Italië, Grosio
Het ontbijt was fabelhaft. We schranzen en stapelen ons suf in het brood, yoghurt, 10 soorten cruesli en zo, Schylger cranberries en….. geweldige koffie. Het lijkt wel of we al in Italie zitten. We maken ons klaar voor de dag. Vooruitzichten prima, maar ja… je zit in de bergen…. Weer kan zo weer omslaan….. We kiezen voor conservatief. Goed rekening met mogelijke kou. Het vroor op klomphoogte in Pontresina. Laat staan op de top van de Berninapas. Bidons gevuld. Snelle Jelles verdeeld. Kettingen gesmeerd. Gezichten gesmeerd. Alle deurpassen blijken toch weer terecht. We dachten er binnen een dag 3 te zijn kwijtgeraakt, maar dat valt dus mee. De eerste autobeurt valt ten deel aan de autoeigenaar… Baudi. Hij klimt mee tot de top. Daalt dan af en rijdt de auto achter ons aan naar Livigno. Daar zien we wel verder.
Als de laatste wiend ien de bandn pompt is (naar Lohues) en de zon al lekker brand, gaan we los. We hebben al een stuk van de beklimming achter de rug, gisteren. In rustig tempo rijden we omhoog. Genietend van het weer, het prachtige uitzicht en het Unesco Werelderfgoed dat af en toe tjoekend ons passeert, of zelfs laat wachten. In de makkelijk te voorspellen volgorde komen we boven aan. Okke (met de bolletjestrui inmiddels vast om z’n schouders), Rijn, ondergetekende, Chris en Boudi. Wel kan ik op een vlak stuk nog eens aanpikken bij de kopgroep. Na een meewarig complimentje dat ik het wel goed doe, geven ze gas en ik zie ze niet meer terug voor de top. Het is een volledig witte wereld. In de zon. Fantastisch landschap. Af en toe de tsjoektsjoek die langs piept.. Verder volstrekte stilte.
Ook onze mascotte kip, die we voor de gelegenheid op mijn helm hebben gemonteerd, vond het fantastisch. In de afdaling toch maar in mn achterzak. Na een stikker plakken gaan we effe terug voor een goede koffie, cola en tarte au pommes. Bij de oma moet je niet bestellen, want die kwam met 5 appelsap terug. Is niet erg, gebeurt mijn moeder ook.
Baudi gaat terug. Wij door. We proberen een file bussen in te halen, maar na enkele kilometers afdalen gaan wij linksaf richting Livigno. De bussen niet. Dat scheelt weer wat stuntwerk met honderden meters diepe ravijnen naast ons. Ik weet niet meer of er nog iets van vangrail was. Zo hard ging het. Ik voorspel nog een tussenplateautje. Beetje klimmen nog. Het blijkt een etter van een bult. De Forcola, onthoud die naam. Excuus de etterbult van de dag. Wat een stijl kreng. Afgedraaid komt ons viertal boven. Ik denk zelfs nog als eerste, want de bergklassement toppers staan onder aan een halfuur te bekvechten over de kleding of zo. M’n fietsje stal ik tegen ’t hutje van de douane. Gesloten. Vandaag mag er gesmokkeld worden. We fietsen namelijk een belastingparadijsje binnen. Na nog enig met ‘gezonde stofjes’ aangelengd water naar binnen klokken en banaan of reep gaan we voor de afdaling naar Livigno. Okke’s ski oord van afgelopen winter. Onderweg echter pech. Lawine over de weg een. Volledig afgesloten. Één Italiaantje met oto dacht met wat gang er over heen te rossen. Nou die staat er nu nog met 4 wielen van de grond. En maar gas geven om ‘m eraf te krijgen. Iemand probeert iets met een trekkabel. Knalt dus ook in tweeen. Iedereen kijkt angstig naar boven. Er kan natuurlijk nog een komen. Gelukkig is Baudi er niet, want die had eerder al gedreigd te gaan jodelen. Gelukkig kunnen we er met de fietsen net langs door de sneeuw baggeren. Nou, hopelijk kan Baudi er met de tuut later nog langs. We knallen lekker door naar Livigno ….. lekker zonder auto’s in onze nek. Hoewel, wij gaan toch harder dan de auto’s.
Af en toe weten we niet of Chris nu voor of achter ons zit, maar in Livigno zien we’m gelukkig weer. We wachten op een levensteken van Baudi. Na wat communicatieproblemen – dat heb je in belastingparadijzen – stellen we ons strategisch op bij een uitvalsweg richting Bormio. We sturen Chris vooruit. Baudi meldt zich snel. Zet de auto neer, klimt zingend op de fiets en knalt gelijk naar boven. Niet te houden dat joch. We gaan voor de Passo d’Eira. Er geschied een wonder. Die twee eitjes spuiten natuurlijk weer weg, maar t ‘ene eitje blijft wat achter. Ik kom in zijn wiel. Ik denk… niet inhalen… hij pakt me gelijk weer terug. Ik denk nog, zal ik hem duwen? Maar vorig jaar, kreeg ruzie met Rijn toen ik dat even deed. Ik laat me van m’n beste kant zien en bied aan de kop even over te nemen. ‘Is goed’ … denk ik dat er uit zn mond komt. Ik ga er langs. Geef gas. En ik laat hem staan….. gnah gnah…. Ooh wat voelt dat lekker. Nu Okke nog. Tja dat is te veel gevraagd. Bij de top zie ik Okke met z’n blackberry in een rotshol poken. Zit een marmot. En warempel….. ons eten voor vanavond zit daar lekker in z’n holletje van de zon te genieten. Onze kip verbied dit dierenleed, dus we fietsen verder als Rijn ook eindelijk boven is. Stukje afdalen en dan gelijk weer door naar de passo Foscagno. Aan de namen te zien zijn we inmiddels in Italië beland zonder dat we het door hebben. Na ook hier een stikker op het Passo Foscagno te hebben gedrukt biedt Chris aan om de auto te halen. Daar zegt de rest geen nee tegen. Inmiddels zijn we weer bijna 2300m hoogte. En we moeten dus naar 600m, want daar is ons bed vanavond. Alle ritsjes vast, en we laten ons als bommen naar beneden vallen. Een prachtige afdaling van tientallen kilometers. Bormio flitst voorbij. We hebben af en toe wat navigatie probleempjes. Mn GPS laat het vandaag even afweten. Kaartprobleempje. Twee keer zitten we met onze fietsjes bijna op de autostrada, maar ’t giet krek goed. Maar na enige tussenstopjes vliegen we met ca. 40/u naar Grosio. Rijn heeft het aardig gehad, maar klaart de klus manhaftig. Baudi blijft continue z’n tanden showen a la Michael Boogerd (met of zonder EPO?). We hobbelen voldaan over de kinderkopjes Grosio binnen en signaleren zonder problemen ons Hotel D’Osde.
We worden allerhartelijkst ontvangen door een hele familie zestigers. Geen woord engels, dus dat wordt met handen en voeten. Baudi kent 4 woorden Italiaans. Hij volgt momenteel de cursus voor enigszins gevorderden. Na ’t welkomstdrankje (ranja met een rietje) vlijen we ons moe maar ZEEEEER voldaan neer op het terras en gooien enige liters cola en bier. Temperatuurtje om te zoenen. 20 a 25 graden. In m’n blote bast op ‘t balkon produceer ik dit blog ……. HEERLIJK. Hoe is ’t overigens in Nederland?? Geintje.
De oudjes van het hotel zijn lief. Ze willen de twee kilo zout uit onze fietskloffies wassen. Geweldig. Morgen wel een fooi waard. In het hotel zou Marianne Vos ook ooit hebben gelogeerd tijdens de Giro de Signorina’s. Grote poster in de gang …….. en in ons toilet heeft Marianne nog haar haarborstel laten liggen. Okke zal haar nog even twitteren en vragen wat haar kleur haar is, om ’t te checken. Daarna verkopen we ‘m wel voor grof geld op marktplaats.
Iedereen het luie zweet weggedoucht en vervolgens enkele expedities het deurp in. Cola en bananen voor de dag van morgen. DE DAG VAN MORGEN…..!!!! Een gigantisch smerig monster ligt hier om de hoek. DE MORTIROLO. Gelijk vanaf de ontbijttafel, uit de deur links steil omhoog. Als jullie niets van ons horen morgen, dan weten jullie waar je de hulptroepen naar toe moet sturen.
Om 8uur eten. Daar wachten we nu op, lang uit op bed.
Doeg,
Oant moan zoals de Italianen hier zeggen.....
-
03 Juni 2013 - 20:10
Simone:
Pfffff, je doet goed je best mannetje :-) -
03 Juni 2013 - 20:24
Frank L:
Kijk, dat zijn goede berichten. Er is nog een plaatsje vrij in de WK selectie. Misschien moeten we de bondscoach even tippen? -
03 Juni 2013 - 22:03
Angelique:
Ben trots op jullie! Mooi dat de tweede dag zo'n succes was. Morgen dunnetjes overdoen? Veel plezier! -
03 Juni 2013 - 23:45
Ma Van Angélique:
Dag Rijn,
Zit jij ineens hoog en droog in de bergen!
Wij genieten van de leuke verhalen en voelen met jullie mee.
Veel succes en plezier voor jullie allen en .....
een beschermengeltje rijdt vast en zeker met jullie mee.
-
04 Juni 2013 - 08:17
A-team ;):
Harry, je overtreft jezelf weer.
Wat een goed begin van de dag om je belevenissen van gisteren hier te lezen
Succes vanuit een zonnig Leeuwarden -
04 Juni 2013 - 08:17
A-team ;):
Harry, je overtreft jezelf weer.
Wat een goed begin van de dag om je belevenissen van gisteren hier te lezen
Succes vanuit een zonnig Leeuwarden -
04 Juni 2013 - 09:35
Ysbrand:
Goed bezig, mooie verhalen! En vooral succes vandaag met het monster..
Groeten -
04 Juni 2013 - 15:20
Simone Op Dinsdag:
En het eerste dinsdag monster Motorola de bitch) om 14.00 uur al weer bedwongen!!!! Ik ben benieuwd naar de vast prachtige yeti beelden, ik neem aan dat je em op helm camera hebt vastgelegd! Succes met cavia's vangen :-) zo. -
04 Juni 2013 - 22:41
Mals:
Top gedaan mannen. Geniet van welverdiende rust en ........heel veel succes morgen. Wij lezen wel weer ademloos verder......ZET 'M OP!! :-) -
04 Juni 2013 - 23:21
Angelique:
Da's nou jammer: nog geen verslag van dag 4. Juist altijd zo leuk voor het slapen gaan nog een verhaaltje! Was het monster vandaag toch zwaarder dan gedacht?
Morgen maar weer even kijken of er al nieuws is!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
