De omgekeerde dag 3 van 2012.....
Door: Montéfanté,
Blijf op de hoogte en volg Okke en Harry
28 Mei 2015 | Frankrijk, Laruns
Vandaag de kopie van de 3e dag van de (maiden) tocht in 2012 (toen Okke ook oud werd). Toen Laruns-St.Marie d Campan. Nu dus andersom. Qua bergen kunnen dat absoluut andere inspanningen zijn. Maar eerst wakker worden..... 6.30u. Waarschijnlijk maken wij nu de medegasten wakker. Moeten ze maar tegen kunnen. Ontbijt is fabelhaft. Net als 3 jr. terug. Tijdens ontbijt worden de avonturen van Miriam doorgenomen. Aan onze app.groep toegevoegd, dus worden we overspoeld met foto's Dahliaatjes en zo. Doen wij gelukkig nooit, allemaal nutteloze foto's appen. Met stomme verbazing kijkt het 'bedrijfsuitje' hoe wij kundig en efficient binnen 10min. de auto inladen en onszelf in gereedheid brengen voor het 'dak' van de week. De Tourmalet (2150m). Ik ben benieuwd. Ik voel me zo lam als wat. Gelukkig vertrekken we weer vroeg, zodat me minimaal last van de verwachte warmte (25 a 30C) hebben. Op t bekende pleintje, waar de wegen naar Aspin en Tourmalet elkaar ontmoeten wordt startschot gegeven, naast dat standbeeld. Eigenlijk gaat het best wel redelijk. Begin met matig tempo en kant redelijk lang volhouden achter de kopgroep. Omdat Jan iets bijzonders heeft bedacht, hebben we geen volgauto achter ons, maar voor ons. Hoe noem je dan zo'n auto?? Quizvraag??? Jan heeft gisteren na de finish nog even een stuk tegen de Tourmalet opgefietst, en racete vanmorgen naar de top, en daalde af naar 't punt dat ie gisteren heeft gehaald, en fietste vandaar weer omhoog. Tourmalet in twee bedrijven. Derhalve proberen Henk en ik als duo naar boven te fietsen, voor de geestelijk wederzijdse ondersteuning. Henk in lager tempo continue omhoog. Ik sneller, maar met time outs, althans tot aan gisteren. Na de eerste timeout ergens 9km onder de top, komt er een mirage door het dal. Grote knal. Achteraf blijkt het ............. ja hoor ............ een spaak in mn achterwiel, of liever..... een spaak minder in mn achterwiel. De komende lege zin betreft de gecensureerde vloeken in 't Fries, Nederlands, Frans en de afgelopen dagen geleerde SPAANSE vloeken en dan in hoofdletters, waarmee ik de Franse eekhoorntjes, vogeltjes, mogelijk reeën en roze olifanten heb laten uitsterven in de naaste kilometers. Henk komt de schade opnemen, dacht ook aan n mirage. Hij biedt aan hard door te fietsen en de ploegleider (?) te waarschuwen. Wet van Bartje, ploegleider weg dan krijg je pech. Ik bereid me voor op minimaal uur wachten. Zet aantal apps in de wacht, en hoop bij het euforische fotoshooten aan de top dat ze t merken dat ik mis. Iedereen gebeld, maar niets nam op, toen ik de eerste app zag verschijnen. Maarrrr..... Rijn belt terug. Inmiddels gekalmeerd, sommeer ik de ploegleider mij asap op te halen, dan wel reservewiel uit de oto te gooien. Het eerste gebeurt door ploegleijder David. De op de parkeerplaats gevonden 2x 20€cent doneer ik aan de pot. So has every disadvantage his advantage (vrij naar Cruijff). David doorstaat mijn tirades over spaken en andere ellende in de wereld. Boven aangekomen ben ik wederom gekalmeerd, en ietwat teleurgesteld door die prachtige 10-12% stukken die ik nu heb gemist. Sniksnik. Boven fluks weer t wiel van Rijn erin. Jassie aan en zo snel mogelijk weg. De langste afdaling van de week (gok ik), dus tijd zat om de records aan te scherpen. Henk en Okke zijn we snel kwijt. Vooral Okke verbaasd ons. Onder aangekomen in Luz-St-Saveur pikken we een fransmanneke op en we stuiteren over vals plan door naar de lunch in Argeles-Gazost. Henk kan het moordende tempo van 40 a 50 uiteindelijk niet aan. Zn nekkie gaat eraf, en hij stapt in. T fransmanneke helpt lekker mee de stukken valsplat om hoog, vals plat naar benee, lossen wij op. Tja....... ik heb nog energie over. In Gazost proberen we het 1e de beste pleintje uit. We wijzen een parkeersplaats aan voor Jan die vol gas met handrem erop in 1x de wagen met fietsdrager achterop zo in t ruime parkeervak zwiept. Okke roept noch 'Kannie, stop' maar wel erg zacht. Zelfs Rijn hoorde 't niet. En t kon ook niet nie. The Sig raakt niet met zn bumper de bevestigingsspijker van ontbrekende sierstrip van t 206, ontdaan van alle lak en diverse andere onderdelen. OK, onze schuld (JAN DUS), maar erg overdreven van toevallige passant om foto's van de incident te maken. Op de 206 was absoluut niet zichtbaar welke schade nu was veroorzaakt door The Sig. t Oploopje (siesta) lost even snel op als dat t ontstond. We zoeken maar pleintje verderop eetplezier. t Wordt een pizzeria met een leuk hups beschuiteet serveerstertje. Okke wil echter eerst met mn wiel aan de slag. Mijn eigen achterversnellingsbak moet erop, dus midden op t plein wordt de fietsgarage ingericht. Binnen 15 minuten de kransjes verwisseld. Toppie Okke. Wel voorzichtig met kleinste en grootste versnelling, want dan vliegt de ketting eraf, want mijn 11 past niet zo goed op Rijns 10. t Is effe behelpen, maar je moet wat. Volledig gefrusteerd door de Tourmalet klimverhalen tijdens de lunch probeer ik na t afrekenen (eindelijk eens geen 4-gangen lunch) mn baldadige energie op n positieve en sportieve manier om te zetten. Als niemand kijkt geef ik gas, en ze hebben nooit geweten dat ik ging. Knoeperd hard met n waas voor mn ogen dender ik de Cl. de Soulor op (aanloop naar de Aubisque). Ik verwacht binnen 5 km wel dat Rijn fluitend voorbij fietst, want ik zal na 2 km wel instorten. Het profiel is echter gunstig, nog lang stuk vlak erin, en mn gevoel vanochtend op de Tourmalet was goed, namelijk mn beentjes raken gewend. Jan, meldt om de paar km dat mn voorsprong alleen maar groeit. Ik wou m eigenlijk vragen me snel naar de top te rijden, maar dat blijkt dus niet eens nodig. Op t vlakke stuk, buit ik mn specialiteit uit, namelijk tijdrijden. Tijdens het diner wordt me ook verteld, dat ze dachten me inderdaad binnen 5km te kunnen inhalen, maar op het vlakke zich realiseerden dat dat een groot probleem zou worden. De laatste 7km is weer 7 a 9%. Alleen Rijn weet me op een stukkie 17% in te halen, en klagend daarover volgas mij achterlatend. Onderweg allerlei vee op de weg. Koeien, schapen, wegwerkers, ..... van alles. Zelfs enkele merkwaardig gekleurde dooie hagedissen. Geel met zwarte kartelrugstreep, of andersom. Tja, als je geen goed gesprek met medevluchter kan voeren met hartslag 150 dan ga je op dat soort dingen letten. Niemand komt verder meer over me heen. Bevestiging van mn groeiende vorm. Rijn kijkt wat benauwd als ik zo snel na hem al op de top arriveer. Als de rest MINUTEN LATER ook puffend en uitgemergeld bovenkomen, mogen we eindelijk verder. Een prachtig stukkie komt. In n maanlandschapje, een smalle afdaling van paar kilometer waar weer van alles op loopt (en slaapt), schapen, paarden, hond, ....... rijden we paar kilometer naar beneden. Paar tunneltjes. Komen mn stuurachterlichies toch nog van pas, hoewel niemand die ze gezien heeft, want wie houdt die 105kg van mij nou bij in afdagling ..... in een donkere tunnel? Oeps... niet aan Simone doorvertellen. Dan weer omhoog voor de tweede top in dit bergmassief, namelijk de Aubisque. Laatste km toch nog pittig. Maar we halen t. Henk is nog wel aan de soulor begonnen, maar Jan neemt het vandaar over voor t laatste stuk. Dan de toch nog lange afdaling naar de douche, in wat dubieuze weersomstandigheden. De bewolking neemt toe. 3 jaar terug maakten we hier ook een wolkbreukmee. Het zal toch niet. Er komt nog van alles op fiets en spaarzaam gekleed de berg op. Lijkt niet slim. De afdaling is erg lang, althans langer dan ik had verwacht. Gelukkig mis ik de suicide finish van David, Okke en Rijn. De laatste schud zn laatste restje voorzichtigheid van m af en met halsbrekende kapriolen wringt hij zich tussen Okke en huisgevel als eerste over de streep. Ook frustratieadrenaline??? Maar ja, waarvan dan?? Toch nog maar s dat goeie gesprek aan gaan. Rustige omgeving, beetje whisky voeren. Dan krijgen we het er wel uit. We komen aan op het ons bekende pleintje met fontein. Het is (voor mij) gelukkig niet heet genoeg om net als 3jr terug er in te springen. Auto uitgepakt voor terras verbaasde oude 50-ers. Fietsen in loods andere kant van t dorp gebracht. Boodschappen doen (cola, water & bananen: CWB). En weer aan t sleutelen met de fietsen. Okke met zn gouwe handjes (later zwart.... net als zn broek), zet er weer een (hele) spaak bij en wisselt de tandjes weer terug. Doet verwoedde pogingen, mij dat te laten doen. Maar dat lukt zeer beperkt. De routine komt er echter in. Zelf valt mij op dat mn kettinkie wel erg slap er bij hangt. Ik kan het niet geheim houden, dus Okke zal en moet er nog eens schakel uithalen. Alles lijkt te werken. Ik proeffiets 5m en keur het goed. Morgen de echte test. Okke..... TOP.!!!!! Inmiddels bijna etenstijd. Alle electronica nog aan de laders, blog opstarten, wassie was al door Okke/RIjn gedaan. Dan naar beneden lekker op t terras van (inmiddels) ons Hotel d'Ossau. Heerlijk plijntje om n hele hete middag met n roseetje mensen te kijken, en als je vroeg bent s morgens om 5u de locale schaapskudde 3 rondjes dorpsplein zien doen. Henk heeft de wekker er al voor gezet. Het eten is............... inderdaad .... voortreffelijk. Deze keer aangeboden door ons feestvarken in kader van zn werkafscheid, dat mag t ie dan eigenlijk best vaker doen. Ik check de wots-epp en zie tot mn verbazing een excuus van Thies passeren. Vind ik wat overdreven, tot ik de post van Simone zie. Keihard...... dat wijffie van mij. Dat wordt nog subtiel damage-control uitvoeren. Nog bakkie leut en dan naar bed....... nadat ik dit op KKKDDD heb gepleurd. Tot morgen.
-
29 Mei 2015 - 07:14
Frank:
He Har, ga naar zoran van bikexperto, voordat je hele leven spaakloopt! Leuk verhaal overigens. Succes met de laatste loodjes -
29 Mei 2015 - 07:20
Miriam Van Dun:
Mooie verhalen, ik zie die schapen zo voor me! Hebben jullie zelf nog schade aan auto en fietsenrek?
Groet, Miriam
Wij vertrekken vandaag naar Biarritz -
29 Mei 2015 - 22:36
Okke:
Beste lezers,
we genieten van de reacties, wees niet terughoudend laat van je horen
gr
Okke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley