Het was een lange dag dus een saai lang verhaal...
Door: Monvantoetje
Blijf op de hoogte en volg Okke en Harry
30 September 2016 | Frankrijk, Vaison-la-Romaine
Fietsjes klaargezet, weer n ontplofte bagage ruimte bij de ootoo voordat David z’n stuwadoors werk aanvangt. Haaivaaifs voor de start van deze apotheotische etappe. Weinig kans om te vwalen in de stad, want we zijn er al door heen. Dus brug over, en snel de weg van Bourg-Saint-Andéol richting Carpentras afgefietst. Gelukkig nog wat vals plat naar beneden. Keurig in gelid, want ’t is een drukke weg. Na ca 5 km…………… pssssssssssssssssss……….. Ja hoor, drie keer raaien…. Boudewijn. Wederom wordt het volledige peloton in gezet voor de bandenwissel. Geen glas, maar vermoedelijk steen op de drukke ‘smerige’ weg. Record tijd van 8 minuten. Dan doorrrrrr….. We komen in voor mij bekend terrein, omgeving Carpentras (mooi ziekenhuis daar overigens, hopelijk kom ik er nu niet). Na nog enkele pogingen van Okke en Boudewijn ons geitepaadjes op te lokken, neemt God persoonlijk wraak……… PANG!!!! Net als de kopgroep is weg gedemarreerd, knalt er een spaak uit het achterwiel van Bou. Kopgroep komt vanzelf terug op de achtervolgers op te halen….. toch? De ploegleider is zoek, maar staat plotseling voor onze neus vol met Lidl tassen met banaan en coke. Fluks een mooi wieltje uitgezocht, ingklikt, 4-dubbele controle of hij GOED wordt gemonteerd, en we denderen verder een inmiddels volledig gewijzigd landschap. Tot onze overnachting was het volledig Ardeche zoals je denkt dat dat er uit moet zien. Nu in de Rhone vallei voeren de wijnstronkjes meer en meer de boventoon. Gisteren overigens ook al beetje. We zitten midden in de oogsttijd. Overal rijden boertjes (of Polen) met trekkertjes rond, met karretjes volgeladen met druiven. Zo te zien is de helft zo’n beetje geoogst. Vervelend bij verschijnsel is dat er wel eens wat van die merlot (of ander spul) uit die wagentjes lekt (te vol geladen, door die zuinige Fransen) en op het wegdek trecht komt. Als je daar doorheen rijdt, schrik je je het leplazurus, zo ’n kabaal. Wordt je ingehaald door auto, vliegtuig, of is er een spaak los………. Het plakt als n gek kennelijk, maar door je snelheid trek je je band gelijk weer los. Die band ziet er na enkele kilometers ook niet meer uit, paars met velletjes. De lavendel is ook al geoogst helaas. Dus geen geurende en kleurende paarse velden. Het trio produkten wordt compleet met de olijfgaarden. De wegen worden inmiddels wat rustiger, maar zijn wel lang, kaarsrecht, en 3 ro(nd)tondes per km. Dus in totaal circa 200 als we arriveren bij Bedoin. Volgens mij een verwaarloosbaar aantal linksom gereden. Maar dat is gecompenseerd door enkele andere meermalen rechtsom te rijden. Inmiddels is iedereen een beetje stil gevallen, vallen monden open van ver/bewondering EN angst voor de reus die vanuit de slaapkamer al te zien was, maar toen pietepeuterig er uit zag. We dachten via vals plat al wat hoogte te winnen, maar die vlieger gaat niet op. We blijven steken op iets van 200m N.P.P. (?). De focus van ’t peloton verdwijnt helemaal. Ik rijg de ene sprintoverwinning na de andere op, omdat David verdwaasd over zn schouder naar die kale puist met naald erop blijft staren. Anderen blijven maar GB’s aan foto’s schieten, alsof er niet genoeg op internet staan. Als ik bij Carombe hem zelfs over de sprintlijn moet duwen, ben ik ‘z zat. In ‘n time out van de ploegleider worden ieders oren mentaal gewassen…. FOCUS…TOTALE FOCUS. 20km OMHOOG, WAARVAN 10km 10% PUNT UIT. Als iedereen weer bij zinnen is, arriveren we in Carombe. Jan start hier op de fiets. Wij besluiten de lunch te skippen en hier een high-coffee te nemen. Op n voor mij bekend terras, nemen we de coffee, maar de high hebben ze niet. De ploegleider zoekt de Boulangerie (en vindt ‘m). Diverse Nederlanders wijzen we de verkeerde weg naar de verkeerde plaats. Zelf vragen we nog of iemand weet of die Fantoe hier erges in de buurt ligt. Na de coffee plunderen we de boulanger. De winkel is leeg als moeder met kind na ons de winkel binnenkomt, en ’t kind begint te brullen als er niets in de vitrines meer ligt. Sneu, maar ’t leven is ’n harde leerschool, te beginnen bij de bakker. Na wat geharrewar op de parkeerplaats proberen we nu eens in rechte lijn van A naar B te gaan…… het dreigt te lukken, totdat Boudwijn ontdekt dat ie z’n uniform is vergeten. Mag ik weer ophalen…. alleen durft ie niet. Dan in volle galop……. naar Bedoin, de officieuze startplaats van de moeilijkste kant om de Fantoe te beklimmen. Voor ’t eerst deze week fietsen we met het volledige peloton. De Ventoux doen we zonder ploegleider. Na de officieuze start in Bedoin (marmeren startmeet in centrum) schakelt iedereen gelijk naar ’t kleinste verzet…. zoveel indruk heeft mijn bangmakerij gemaakt. ’t Peloton breekt gelijk in 6 stukken in volledige willekeurige alfabetische volgorde. Kleinste verzet blijkt wat overdreven…. Eerste stuk is valsplat. In ’t dorp …….. linksaf, en dan begint ’t bos. Begin van 10km 10% tot aan Chalet Renard. De kop wisselt voortdurend. Rijn wordt gestrikt door een schone Belgische die pech veinst. Ik trap er niet in….. en rij door. De Belgische bleek Rijn ’s smaak niet, want niet veel later stuift ie mij weer voorbij. David, Okke en ik beginnen met stuivertje wisselen. De macht mist bij ons allemaal, en om vershcillende redenen moeten we af en toe pauseren (foto’s, rug, UFO’s, de vorm mist). Soms zijn we eerlijk….. wat ’n kaa-uuu-thee berg. … danwel ….ik ben moe. Eindelijk nadert Chalet Renard, na de vakantiehuisjes. Okke en David loodsen me naar binnen. Rijn in geen velden of wegen te zien, die zit al aan de pastis boven. Ik besluit te wachten tot Boudewijn en Jan er zijn. Dus David vertrekt. Helaas duurt het nog even voor Boudewijn en Jan arriveren. Zoals gewoonlijk Bou gelijk door. Jan, echter, is helemaal gesloopt. Na halfuur op ‘m inpraten geef ik het op, en fiets kwaad weg. Moet íet zelf maar weten. Het makkelijkste stukkie komt nu, niet meer dan 7%........ zeggen ze…. Het gaat nog redelijk, hoewel, heb n redelijk lange pauze gehad natuurlijk. Onderweg zie ik 2 meter voor n touringcar (zonder te remmen) Okke en Rijn de Fantoe del donderen. Ik duik weg in de berm voor bescherming, maar ze hebben me gezien. Luid toeterend passeert de bus, met woedende buschauffeur, kwaad dat ie die 2 fietsers heeft gemist. Okke en Rijn zijn gevlucht voor de Siberische toestanden op de top, en besloten via Jan de zelfde afdaling te nemen. Ik meld ze de opgave van Jan, en ploeter zelf door. De fotografen missen mij, wegens gebrek in snelheid in mijn optreden…. M’n bedevaart naar ’t Simpson monument (in 1967 dood van de fiets gevallen in monumentale touretappe, na een pastis in Bedoin, en een kilo EPO-voorgangers) valt in het water. Monument is in restauratie door paar Belgische fans. Lullig om een sticker op de natte cement te leggen/plakken. Doorstoempen het laatste stukkie. Ik hoor de toejuichingen vanaf de top reeds, dan wel het gejoel van de hongerige wolfen die sinds enkele jaren weer worden gesignaleerd. Waar ze van leven hier, geen idee. Voorsorteren op de fietsstrook, naast die van wandelaar, auto en bussen. Uitgeput maar voldaan stop ik in trance naast het ‘Col du Ventoux’ (oh, schrijf je dat zo) 1907m. Een paar high fives van Boudewijn en David die ik niet red, ze houden hun handen te hoog. Snel fotootje voordat de ijspegels het onmogelijk maken. Hoewel het weer naar omstandigheden goed is…. het kan hier spoken. Minstens 1x per 14 dagen waait het hier ver boven de 100km/u, en wordt de top afgesloten. Ik ben zo stom om m’n wind/regenjekkie te vergeten, dus duik de souvenirshop in voor een nieuw Fantoe windjekkie. Uitverkocht…. Tenminste mijn maat… maar volgens mij is ’t seizoen voorbij. Boudewijn biedt me z’n remparachute aan, welke ik in dank aanvaard. Snel een sisi naar binnen geklokt en gaan met die banaan. Geen tijd om gezellig van ’t uitzicht te genieten. Oh ja, er komt nog wel een oud baasje die vandaag om ;7 uur is begonnen om de Vantou 3x te beklimmen. Dit was de derde. Ik meld stoer dat het mijn derde ook is, en iets minder stoer verzwijg ik dat dat over 3 jaar verdeeld is. David zet m op de foto onder ’t colle-bordje, hij wacht expres heel lang met afdrukken om te checken hoe lang ’t ouwe baasje die fiets boven z’n hoofd kan houden…. Ik probeer z’n prestatie nog te bagatelliseren door te stellen dat ie toch 10 jaar jonger is dan wij……verbluft gaapt ie ons aan en ontploft dan ….’ik ben van 55 hoor!’ Mijn tegenzet ‘…ik ben 56 …’ hou ik dan toch maar voor me. We vluchten naar de andere kant van de berg na de laatste foto’s te hebben geschoten. Lekker uit de wind dacht ik, maar dat valt vies tegen. De afdaling is prachtig maar de zijwind dodelijk. Boudewijn heeft ’t niet naar z’n zin en doet heel verstandig z’n eigen tempo. Ondanks dat we lager komen, en tussen de bomen, blijven de windvlagen verraderlijk. Het bobbelige asfalt verhoogt de arbo-veiligheid ook niet echt. Desondanks halen we op de rechte einden respectabele snelheden van rond de 70km/u. Ben ik blij dat ik niet voor de dichte wielen heb gekozen vandaag. David is de ellende aan de andere kant van de berg alweer vergeten en rijd rondjes om me heen. Na enkele verzamelpauzes komen we weer in bewoonbare wereld van Malaucene (één van de 3 bekende startplaatsen voor de Ventoux naast Sault en Bedoin), waar het wemelt van de afgedaalde en potentiele afdalers die het nog moeten verdienen. Het plaatsje wemelt ook van de barretjes, fiets verhuur en reparatiebedrijfjes, fietskledingzaakjes (lekker te laat), etc. Fietstoerisme ten top. Geen tijd voor pintje, we stomen gelijk door naar Valais de la Romaine. Een eeuwenoud (welliicht decennia oud) romeins vestingstadje waar ons hotel ergens moet liggen. Het is nog steeds valsplat naar beneden. Met 40 a 45 in ’t uur denderen we door richting hotel. Onderwijl onze hobbies van tussensprints weer oppakkend. Tot onze verbazing zitten we niet in ’t romeinse gat zelf maar 5 km verderop. Dag kroegentocht….. Het hotel (met piscine, volgens iemand ’n zwembad waar je in mag pissen??) ziet er goed uit. ….. Van buiten. De bediening is………… hoe zeg je dat het best…… niet echt…. ehh ….. klantgericht? …. Klantvriendelijk……? Ook voor de inrichting zijn her en der wat verbeterpuntjes aan te reiken. David geeft aan bereid te zijn onze waslijst in te dienen via de onvermijdelijk review-verzoek van Booking.com. Na het geworstel met de douche is iedereen weer wat opgefrist en maken we gebruik van het niet verstrekte diner in ’t hotel, en brengt onze ploegleidersauto omgebouwd tot taxi ons in estafette naar ‘de stad’. Op ’t marktplein voor de kerk is het in Frankrijk altijd goed eten onder de in gidsen altijd aangeprezen schaduwrijke platanen. Ook nu vinden we een goede tent met een zeer goede ober, dit ter compensatie van ons hotel denken we dan maar. Hebben we recht op na vandaag. Om ‘m te testen nemen we echt allemaal iets anders, en hij schrijft niets op, en t kwam allemaal goed. Sterker nog, het smaakte ook nog goed, naast het feit dat het ook erg lekker was. Sorry …. Hersencellen hebben wat kortsluiting. Na het negeren van de dessert kaart, een anderhalf uur durende evaluatie van de dag gaan we voor ’t ijsje bij de sorbet boer, wat m uiteindelijk niet wordt. De estafette terug naar t hotel volgt. Ik besluit het geplaatste blog toch maar wat aan te vullen, en rond 12.00 staat ’t hotel te schudden op z’n grondvesten van het neusgeronk………. Ik weet niet of Okke eerder klaar was met z’n dagvideo dan ik met blog. Vanavond hadden we voor ’t eerst een media kamer. De schrijvende en vloggende pers gemixt. ……….. We merken of ‘Okkes kunstwerkjes op tijd klaar zijn voor de gebruikelijke première bij ’t ontbijt…….
-
30 September 2016 - 23:44
Okke:
Even door Harry vergeten toch ook goed nieuws voor ons! JAN hangt zijn fiets niet aan de wilgen want moet toch nog een keer de Le Mont Ventoux op eerder mag hij niet stoppen van hem zelf!!! -
01 Oktober 2016 - 07:35
Frank:
Wederom fabuleus Harry, Okke, dus Jan moest vanmorgen vroeg op om nog even naar de top te rijden of komt dat later? -
01 Oktober 2016 - 09:44
Simone:
Ja, wat is er met Jan gebeurd na opgave? Hij is verder in het hele verhaal genegeerd!! Hij moet echt wel iets fout gedaan cq gezegd hebben om dat te verdienen :-) -
02 Oktober 2016 - 00:06
Frans Rijpstra:
Gelukkig toch een uitgebreid verslag over de beklimming van de Wentoe.
Niet eens zo zwaar begrijp ik uit de opmerkingen over het oude baasje .....
Frans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley