En het einde is daar..........

“…. De brouwer…… hij brouwde voort ….. vloekend en tierend …. voor ’n verdoving doet ie ’n moord …. De berg en de brandwijk gunt hij geen woord….. De bron en het span verlieten het peloton….. omdat de laatste niet meer verder kon …… (km/hm factor te hoog) …………. de brouwer ….. hij brouwde voort…………….”
Een zaligheid… wakker worden ’s nachts, zonder risico lopende te worden geraakt door een rondzwaaiende arm of schoppend been, of nog erger een achteruitgedrukte kont in je buik (hopelijk met onderbroek)……….. alleen……. Wat we er allemaal wel niet voor over hebben om in een week als bezopen (soms verzopen) idioten 5 a 600 km te fietsen in brandende zon, of stralende regen, bloedstollende afdalingen, liefst door tunnels…. Een snelle schatting van de Stravadata leert ons dat de meest participerende renner uit het peloton rond de 600km en 14000hm heeft aangetikt.
En dan kunnen uitslapen vanochtend. Wel tot half acht….. wat wil je nog meer. De kuiten en billen voelen als beton. Bij David een schoudertje en 2 vingertjes idem dito. Het hotel is duur dus we nemen het er van. Gisteravond toch maar besloten, ondanks de afwijkende tijden en buiten budget tarieven het diner en ontbijt te nuttigen in het hotel en niet in het rokerige chauffeursbar aan de voet van ons riante chateau. David en Wim hakken zich door een compleet landingsgestel heen van een schaap. Indrukwekkend. Halverwege het diner ben ik volgens mij 2x met m’n hoofd in m’n bord gevallen want ik kan me er weinig meer van herinneren…. Oh ja…. rijstepap met kaneel….. lekkâhh!! ZZZZZZ.
Maar, zoals gezegd vanmorgen lekker bij de pinken met een verlengde slaaprantsoen. Nog even 10 over ROOD in de wachtkamer voor de ontbijtzaal, want die blijft toch potdicht tot 8.30u. Had ik nog langer kunnen uitslapen. Maar …. dan mogen we ook. Zoals gebruikelijk dringen we ons naar voren tussen de oudjes, en laten een leeggeplunderd buffet achter voor de verbijsterde oudjes….. Als we klaar zijn komen ze restjes van onze tafel afzoeken.
Afrekenen…… (Oeps…..!!) Inpakken……. Okke’s helm testen ……. Hmmm dat wordt ’n nieuwe….. En zen off wie goo….!!! “…… de brouwer…… hij brouwde voort……” David durft het aan. Stukkie naar Biarritz fietsen met één klimmetje…. Maar daarna ook weer een deukje….. Ik mag chauffeur spelen voor onze senior. Henk mag slapend naar Parijs respectievelijk Brussel zoeven in de TGV. Maar moet dus nog wel even naar Biarritz gebracht worden. Peloton dus weer in tweeën. Henk wordt nog wat zenuwachtig van alle vertraging door alle fietstourtochten die ons aan alle kanten om de oren vliegen met veel verkeersbegeleiders die het autoverkeer aan alle kanten laten vastlopen. Met als hoogtepunt onze pleisterplaats - St-Pée-sur-Nivelle (goed bakkertje) – waar tomtom ons helemaal het centrum in dirigeert om vervolgens ons in een totaal vaststaande file het dorp uit plaatst. Kruipdoorsluipdoor vinden we een achteruitgang van Pée. In Biarritz wordt Henk zenuwactig… is het wel het goede station…. Binnen vragen….. Is toch de goede….???? “Ziet er toch heel anders uit dan op de heenweg!!!” … zijn de gedenkwaardige woorden van Henk. “Henk….. je bent op heenweg toch in Bordeaux uitgestapt…..?” We nemen afscheid, en met vuurrood hoofd stapt een vermoeide Henk le gare Biarritz in…. Goeie relaxte reis Henk!
Dan de LIDL van Okke gezocht. No problemo….. maar wat te doen….. koffie blijven drinken tot de uitgeputte heren aankomen? Tegemoet fietsen, met kans dat ik ze mis, en ik in het hotel zit en zij op het strand? Ik denk het niet…. Weet je wat…. ik maak de cirkel rond. Ik fiets naar Hendaye, onze startplaats begin deze week…… Maar bij St. Jean de Luz denk ik dat de heren wel heel veel tempo maken, dus maak toch maar rechtsomkeert, en via 2 verdwaalpartijen in de strand agglomeraties langs de kust arriveer ik weer bij de LIDL. Belletje van Okke geeft de whereabouts van het peloton, en ik besluit ze alsnog maar via een gegokte route tegemoet te rijden… Goed gegokt. Niet ver van Pée zie ik een flitsen peloton aan de horizon verschijnen. Na pirouette probeer ik met moeite aan te haken….. Ik pik aan bij de achterste van het peloton……”De brouwer …… hij brouwde voort …….” Ietwat voor David ongebruikelijke termen hoor ik in de slipstream van z’n atletisch ietwat geschonden torso….. het zal de wind wel geweest zijn. Okke wil de voetjes nog even nat maken op Bidart Plage….. De Brouwer vindt z’n voetjes nat genoeg, en heeft meer behoefte aan de LIDL-schaduw. Ik duw ‘m tussen de auto’s door de goeie richting op, terwijl Wim en Okke de strand honneurs waarnemen. David heeft nog even een goed gesprek met (een ) god als dank voor de goede zorg afgelopen week. Als het hele peloton weer is verzameld komt de organisatie instinct weer boven (behalve van mij), want inmiddels ben ik in zombie modus. Auto uitruimen, Ontkleden (rustig maar, helemaal aan eind parkeerplaats). Met sloffe lappen beetje afvegen. Inpakken. Fietskus dr op. Boodschapje doen. Broodje eten……. en dan….. ’t gas erop. Ca. 16u definitief einde fiets avontuur.
Vier uurtjes naar ons hotel onderweg, Poitiers. Wie weet…. lukt ’t daar dit op internet te krijgen..

Dit lezende……….. het is gelukt. Na een verder soepel verlopende reis naar Poitiers, met her en der wat snurk schijnbewegingen, pringles, sterke verhalen, evaluaties, etc. belanden we in het 2e hotel geboekt door De Brouwer. Het hotel naast de snelweg (12km???) vinden we uiteindelijk, de hotelier vindt De Brouwer niet (?). Gelukkig heeft David zn vrienden wel geboekt, en hebben we voor hem nog een plaatsje aan het voeteneind. Snel nog even naar de snackbar op de hoek met kortingsbon, waar we ons eindelijk tegoed mogen doen aan allerlei goodies (hamburgers, ijs, e.d.). We zeuren nog om de korting, waarmee we te laat zijn, maarrrrrr….. de schatten hadden deze al verrekend zonder dat we er om vroegen….. wat een service dames……Dan naar bed… zzzzzzzzzzz…………….. Mogguh thûus……….. heerlijk…………….