De reis.....

Om 6.13u ben ik wakker. 3 minuten eerder dan normaal thuis. Dat krijg je als een vreemde fiets je de hele nacht aanstaart. Voelde me kennelijk niet echt op m’n gemak met zo’n waakfiets op de kamer. Durf me verder eigenlijk ook niet te bewegen…. Voor je ’t weet beginnen de alarmsirenes in huize Lyndenstaete te loeien. Als ik smakgeluiden ruik en de koffie hoor durf ik de kamer uit te komen. Bedankt Casper … voor de gastvrijheid in je kamer. Sorry voor de rotzooi……
De puzzel van auto inpakken is nu een uitdaging zonder onze logistiekmanager….. Ik stel nog een skypeverbinding voor zodat hij ons kan adviseren, maar de rest denkt het zonder te kunnen…. Die arrogantie….. De volgestouwde auto van Okke gaat volledig in de achterbak van Rijn’s Superb. Jammer dat de achterklep nu defect is. Ook blijkt het aantal mee te nemen wielen niet echt te zijn uitgediscussieerd. Okke en Rijn zien we even niet, als ze terugkomen de één met blauwoog de ander met paar schrammen, dan wordt zwijgend de koelkast uit de auto gehaald, en vervangen door een koel’boxje’ waarvan ik inschat dat daar net een donornier inpast met koelelement. Wim en ik willen niet weten wat er gebeurt is dan wel gaat gebeuren. Gelukkig hoeft de stofzuiger niet mee die we per abuis ook bijna ingepakt hadden. Om 8.47 kunnen we dan toch instappen. Het waait, het waait hard….. het waait heel hard. Als dat maar goed gaat met die windvangen op en achter de auto. Gelukkig hebben we veel ballast IN de auto voor extra stabiliteit.
Vlot rijden we Belgie in. De helft daarvan merk ik niets van. Zonder het wakend oog van Caspers’ fiets, slaap ik veel beter achter in de auto. De auto’s zigzaggen over de weg met al die ‘wienn’. Vlak voor Luik de traditionele discussie/debat of we de ‘snelle’ maar 15km langere ringsnelweg nemen, danwel de toeristische route langs Le Meuse door ’t idillische Luik. De Luik-centristen in de auto winnen. Ze hebben geluk, het blijkt niet druk. ’t Is te vroeg voor de Belgen.
Iets verderop in ‘t Belgische verliest een argeloze cammionchauffeur beetje bij beetje z’n houten keet. Verrassing als ie op zn bestemming opkomt. Gelukkig mindert de wind wat als we Frankrijk naderen.
Ons eerste ontspanningspunt op de top v.d. Ardennen is koud, dus duurt niet lang. Mede omdat het kalende hoofd van Okke de interesse wekt van een Waalse kraai. Wat ie d’r in ziet begrijpen wij niet, maar het is ‘m toch 3 duikvluchten waard, zonder dat Okke er iets van merkt…..
Het weer houdt nog niet over, bewolkt en nog steeds toch erg wiennerig. De tukkies snurken door de auto heen. Rond enen (of dertienen) moeten de broodjes eraan geloven, na een bedrijfskundige worsteling met de Starbucks automaat met pin. Maar na een halfuur hebben we toch allemaal een halve liter koffie. Dan weer doooorrrrrr. Yippeah, met m’n korte broek toch het mooie weer afgedwongen. Wat de rest met al die winterjassen wil…..? Rond zeuvenen zijn we Lyon voorbij. Zien nog ergens aan de andere kant een auto op z’n kop liggen. Wil de wereld eens van een andere kant bekijken….. wel beetje lullig voor de 5km file achter hem (of haar)….
Om 20u naderen we Murat maar omzeilen het dorp zodat deze een verrassing blijft voor later, middels een bospad bovenlangs ongeveer 8,45 cm ruimte aan beide kanten van de auto en lage zon pal tegen. Wim maakt er een punt van om dit bochtige uitdagende circuit toch met minimaal 50km.u af te leggen. Nou…. hij kwam aardig in de buurt, met een billenknijpende Rijn naast hem.
Om 20.15 vinden we in het 4 huizen tellende Laveissiére ons dorpse pension. We vinden zelfs de sleutel. Uitzicht op SNEEUW….. wel een verrekijker voor nodig. Maar het is fantastisch….. het lijkt in een giga groennatuurgebied te liggen. Okke klimt bijna door het raam om z’n geheime familierecept Pasta ala ‘Feu de Quartier’ te maken. Niemand mag in de keuken komen om familiegeheim veilig te stellen. Het is fabuleus. We zijn allemaal jaloers op deze dis die uiteraard zeer frequent in de familie wordt opgedist….. je bent een bofkont Bou….!!!! Na 3u hebben we alle geheimen van ons rustieke vakantiehuisje wel ontdekt…. Vooral de WiFi-code kostte enige energie…
Nogmaals de routediscussie. Heb nu al spijt dat ik ze niet blind genummerd heb. Broekjes, schoentjes, sokjes, helmpje en de rest klaargezet voor morgen en dan toch klaasvaak maar binnen gelaten…..