De Twents Bier Race….. in …….

Terwijl half Nederland zich een weg baant naar Valkenburg en omstreken om de tourtocht Amstel Gold Race te fietsen op zaterdag, danwel halfbezopen zondag de profs aan te moedigen en zo nog wat spectaculaire valpartijen creërend, kiezen wij – de kakaka-deedeedee’ers, voor de rustige serene omgeving tussen Hengelo, Enschede, Denekamp en Ootmarssum. Ik hoor ‘t wel als ik er naast zit. Okke is de pineut, want die moet er het vroegst uit, om mij, vervolgens Jan in Meppel respectievelijk Frank ergens op een door Okke zelf aangelegde carpool plaats bij Zuidwolde (vooruitziende Okke-blik) op te pikken. Met zijn vieren bekokstoven we de tactiek voor de training vandaag. Hoe testen we de anderen, zonder het achterste van onze eigen conditionele tong te laten zien. Okke komt tot het inzicht dat hij zo’n beetje alles tussen Hoogeveen en Hengelo heeft aangelegd waar we langs rijden. We komen zonder vertraging aan, dus dat heeft ie wel aardig gedaan.
In de Mussenstraat worden we volgepropt met krentewegge, die aangelengd met koffie wordt weggewerkt. Ook daar moeten we weer in trainen…… het stapelen ……
Nadat iedereen zich tot in zijn huig heeft volgestampt ….. en nog wat sarcastische app’s richting David hebben afgevuurd, worden de fietsjes in elkaar gezet, fietscomputers gereset, GPS’en gemonteerd en camera’s in positie gebracht. Met een rustig tempootje peddelen we Hengelo uit, de locals voorop. Ter compensatie van de afwezigheid van David heeft Rijn een gastrijder meegenomen…. Anton. Rijn heeft Anton wijsgemaakt dat het een barre verre tocht wordt, want Anton heeft z'n camelbag voor de zekerheid maar meegenomen.
De zon brand op onze helmen en gebogen ruggen. De hitte van soms wel 15 graden is soms niet te harden. Ook de onerbarmelijke windgracht 3 met uitschieters naar 4 is om gek van te worden. Na een uur ploeteren waarbij iedereen weer even aan elkaar heeft kunnen ruiken naderen we de eerste berg. De (Bram?) Tankenberg. Zoals gebruikelijk wordt er gesprint voor de beste positie aan de voet. Ik sprint mee, want ik dacht dat het de bevoorrading was. Daarna volgen nog de Paasberg, Hooijdijk, Kuiperberg, Kersberg etc. Ik zal er ongetwijfeld eentje naast zitten. Alle verhalen uit de trainingstijd van Okke, Rijn en Frank moeten we weer aanhoren. Om de haverklap volgt er weer een tussensprint tussen die twee, waarbij Frank als een goeie Pavlov er gelijk achter aan gaat. Waarom….. Joost (terwijl die er niet eens bij was) mag het weten…. Vervelende was dat zij zich wel in hun specialiteiten konden uitleven, bergies op fietsen, maar ik niet in de mijne …… afdalen. De fietspaadjes zijn veel te smal en ze laten mij d’r niet langs. Wat denk je….. opzet in de routekeuze….? Toch wel jammer dat David er niet bij was. Daar heb je tenminste nog wat steun aan in dat soort situaties. Probeert nog eens een hekje voor je doormidden te fietsen.
Wat ik me nog niet gerealiseerd had is dat er nu wel een tweede team in het peloton ontstaat. De Koga Kimera’s. Concurrentie voor de Wilies.
Na de ziedende Tankenberg komen we op adem in de afdaling naar Ootmarsum. We denken al een terrasje uit te kunnen zoeken. Voor we ’t weten benne we ’t durp al weer uut. In Ootmarsum een hoop oponthoud door veel jongens verkleed als boer en transport wagens vermomd als paard en wagen. Okke tovert nog een beklimming uit z’n mouw. Enthousiast demarreer ik, maar leg het loodje in de afslag halverwege. Het edele supertrio moet ik laten gaan. Pas nadat we weer afgedaald zijn in Ootmarsum staat Okke open voor een terrasje. Eentje lekker in ’t zonnetje. Na een vergeefse poging de tafeltjes naast ons te plunderen bestellen we toch zelf maar. De belegen serveerster legt uit dat de verklede boeren, de jonge(ns) maagden in ’t dorp zijn die vandaag de taak hebben de mooiste paasvuren te bouwen. De beloning is dat daarna ze op strooptocht mogen naar de mooiste (willigste) Ootmarsumse schonen. Na onze onmenselijke inspanning willen we niet weten wat er daarna gebeurt. Drie uitsmijters met in totaal drie eitjes gaan naar binnen. Een paar soepjes. Een appelgebak en… een glutenvrije bolognese. We kijken wat argwanend naar de laatste. Dat wielrendieet kenden we nog niet. Na weer een serie trainingsverhalen uit de ouwe doos, waar de rest nu een beetje tabak van heeft, klimmen we weer op onze stalen en koolstof rossen.
Opvallend hoe goed de 9 eitjes het doen, en …… ja, een nieuwe ontdekking, ….. de glutenvrije pasta. Continue voor in het peloton, dan wel controlerend achterin. Na nogmaals de Ootmarsumse van alle kanten opgezeuld te hebben, waarbij we continue gehinderd werden door de boertjes met trakkertjes met gigantische takkenbossen erop, buigen we voorzichtig an weer richting Hengelo, en proberen nog wat beroemde lokale rode en groene stoplichten aldaar te ontdekken. ‘Taaim vlaais wen joe hef vun’ zoals de Twentenaren zeggen. Snel zitten we weer aan de cola, soep en broodjes. Frank wilde eigenlijk nog een rondje en vloog op topsnelheid voorbij de finish, maar bedacht zich toch. Na bediening door Boudi en diens loekalaaik, een snel doesje, een grondige evaluatie (nog niet per team), scheren we ons huiswaarts.
Nog genoeglijk nagenietend van het heerlijke paasweer. Overigens ….. geen ei gevonden daar in Twente ….. nou ja behalve dan die in m’n spiegelei……

ps: er komt nog een linkje naar een NOS rapportage van de wedstrijd. Maar Okke en ik moeten de rechten nog even regelen. Link komt later.