Fietsdag 4 – Overbruggingsdag Murat -=> Murol

Lieve Okke, dah vin ik nou nie fijn….. Nou moet ik nog meer m’n best doen om op dit nieuwe hogere blognivo te blijven of zelfs (onmogelijk natuurlijk) te overtreffen. Nog langer doorhalen tot diep in de nacht. Nou was mijn nivo gelukkig niet zo hoog, …. maar toch…. Maar ja….., ik sleep me dan toch maar weer naar m’n laptop na een killing zware etappe die op zijn beurt weer moest worden gefietst na een killing zware verplaatsing van Murat naar Murol. Die hele tourkaravaan over die krappe bergweggetjes, met nota benen een DEVIATION in de de D16 via de D21a – wie kent die weggetjes niet. Maar eerlijk is eerlijk…., we zien af een toe lichtstralen van boven naar beneden. Individuen in de groep beweren dat dat zonnestralen zijn. Recent ook in Nederland gesignaleerd. Ik moet het nog zien. Maar wie weet, komen een beperkt aantal voorspellingen uit van de honderden weersites die van minuut tot minuut worden geraadpleegd, en ongeveer met dezelfde frequenties steeds wijzigen. Ook de temperatuur wordt ongeveer elke 15 seconden gemeld, en die is NEVERNOOITNIET hetzelfde als de voorgaande. Alles tussen de 5 en 15 C hebben we minstens 36x gehad. Kortom……, boeiende gesprekken onderweg. En dan plots….. herkennen we een etablissement van 2 of 3 jaar terug, alwaar we een vurrukkulluk lunch dagmenu hebben genoten tussen het locale gepeupel. Etraigues of zo…… heel eng, dat ik (overigens ook Okke en Rijn) dat ik aan dat soort triviale details hersencellen spenderen. De bitcoinkoersen zijn veel relevanter. Wel een teken dat we onze bestemming naderen.
Overigens voor ons vertrek alsnog in mistige bossen van Laveissiëre het appartement als de dynamische tornado’s met de vegers en bezems aan kant gemaakt. Het hele huis 3x volgespoten met alle bussen toiletspray die er stonden. Nog zijn die zweet luchten in 4 tinten bruin niet helemaal weg.
Nog de laatste Muraatse broden en restanten beleg soldaat gemaakt. Enn….. de laatste keer dat we Rijn een fiets op slot laten zetten, want daar is ’t ie allergisch voor en nam dus prompt de au-au-rug van Okke over….. Zijn we weer mooi klaar mee. Moeten we die weer duwen en/of trekken. Gelijk van z’n a-pro-po af. Neemt gelijk de verkeerde afslag, nota bene voor ’t huis. Maar we verdwalen gelukkig niet. Nog een hello-goodbye door Murat en off-we-gooooo (went)!!
Iets langer dan GoogleMaps voorspeld doen we over deze transversie. Rond twaalven nous arrivons a le maisons de Gite de Paradis. Een prachtig landgoed om een schitterend chateau heen, waarvan wij de westelijke vleugel hebben……, helaas………. huisje 2 van een rijtje vakantiehokjes (code 0506, voor degene die deze illegaal nog eens wil gebruiken). Wim zet zich in voor een voedingsrijke lunch een gaat de locale middenstand lastig vallen om onze voorraden op pijl te brengen met Muroolse specialiteiten…… (cola en bananen…..???). Overigens heel bijzonder….. deze alweer 8e versie van de KKK-DDD resp. MAMILS nog geen dag ons traditionele dieet van cola en bananen kunnen nuttigen…..
Snel draai ik nog een kort regionaal )locaal( rondje in elkaar voor onze gee-pee-ëssen. Op de gok. Niet te lang, want alles boven de 50km moeten we Rijn duwen. De vermoedens waren overigens correct…. Het waren zonnestralen, en het worden er steeds meer. Maar er darren evenzovele donderbuien tussendoor. Dus we zijn benieuwd. Voor de zekerheid alle regenvoorzieningen mee……EN…..JAJA ….. ook deze keer de stickers mee. Ze zullen het weten hier, we plakken alles onder de gele stickers….. inclusief de politieburo’s )op verzoek van Okke(. Het parcours is wat hobbelig ….. op respectievelijk af en vice versa….. maar…. geen onprettige uitzichten. Na enige tijd nadat we over een randje in het landschap gluren zien we plotseling keurig op een rijtje een 10-tal ouwe uitgedoofde vulkanen liggen…. “Le Volcano’s de Auvergne” zoals overal met grote borden langs de kant van de weg wordt aangeprezen. Kodak momentje, net als enkele kilometers verder waar een boer z’n lange gras aan het maaien is en alle rode wouwen uit de weide omtrek op afkomen om de ‘vogelvrije’ af te jagen…. Prachtig gezicht. On we go….., op naar de col du Guery. Wederom een kodakmoment, ze volgen elkaar in rap tempo op. Een fantastisch uitzicht een dal in met bizar licht van die zonnestralen tussen de donderwolken door. Afdalen naar Mont Dore…. Koffie halen bij Rijn’s zus….. maar die is niet thuis. Overigens d’r staat inmiddels veul wiennn, heul veul wiennn. Vanuit Mont Dore de koning van vandaag… de Col de la Croix Saint-Robert (1451m), absoluut geen kattepis. De helft tegenwind, de andere helft windmee. Da’s toch weer een voordeel met haarspeldbochten. Maar bovenop is ’t amobinabel wienerig. Zo hard dat, m’n vriendjes dwars door hun remblokjes heen werden doorgeblazen, de afdaling in. Wim was zo bij de hand dat ie éénhandig tijdens ’t rijden nog een aantal stickers tegen ’t ‘colbordje’ plakt. Als ik met halfuur achterstand passeer hoef ik alleen nog maar de selfie te doen met gestickerd colbord en sneeuw op de achtergrond. Fiets waait bijkans om die ik tegen bord had geparkeerd. Superwiennn boo’m op de Col de la Croix Saint-Robert. Prachtige ‘zin-namen’ die Franse plaatsen of cols. Het was boksen tegen de helling en wind omhoog, maar de beloning is waanzinnig. Het uitricht met zon en wolken het dal in is fantastisch )wacht op de youtube première van Okke’s documentaire(. Maar niet alleen dat, ook het spiegelvlakke verse asfalt in prachtige bogen naar beneden, nodigt uit voor ziedende afdalingen……, ware het niet dat de windstoten levensgevaarlijk zijn. Uit onverwachtse hoeken krijgen we vlagen van 50km/u plots dwars over de weg. Dus toch matigen….. jammer. Langs de boulevard van Lac Chambon suizen we terug naar Murol, per ongeluk schieten we door de steegjes in van Cite de Murol. Maar fluks ons Paradis weer gevonden. 63km 1300hm in 3u rond schoon aan de haak. Niet verkeerd voor middagie fietsen. Snel de evaluatie; terugkoppeling met thuisfronten; Muroolse middenstand ondersteunen; Okke de stomende keuken in. Oh ja, ook nog douchen…. ook niet verkeerd. Bijna lijkt het of ik gelijk Rijn ’s rugprobleem overneem )lijkt wel estafette(. Maar loopt met sisser af. Alleen maar kramp in vingers, die steken plots alle kanten op, geeft ook wat ongewenst uitstekende vingers. Gelukkig vrienden onder elkaar, die ’t probleem snappen.
Het eten is weer onovertroffen. Pasta, chou-fleur )kwisvraag van de dag???( met hiete wustjes. De pannen schoonleeg en uitgelikt.
Overigens nog een zijspoortje ontstaan in de Berg-Bron-connection. Maandagavond nog een houtkachel gekocht )was zo koud in Laveissiére( van de man van de zus van de moeder van de moeder van de vriendin van de dochter van Wim……..
WIFI: hoge kwaliteit; Wascapaciteit: hoge kwaliteit; fietsenstalling: kon beter; TV-zenders: nog geen tijd voor gehad. Wel vernomen dat voor één van ons mogelijk een plaatsje vrij is voor de tourploeg van INEOS. Deel van tourparkoers hebben we al verkend. Moeten wij morgen nog ff een selectiewedstrijdje rijden. We zullen Dave Brailsford wel effe mailtje sturen met uitgewerkt voorstel.
Nou….. was een aardig overbruggingsdagje….. as d’r nog wat spann’ts ‘beurt, dan lezen jullie dat morgen wel….. of niet……
Groetjes in het met regenbuitjes en zonnestraaltjes overdekte Murol…..!!!!