Ziekenbezoek..........

Na het schokkende wereldnieuws dat MA370 (waarschijnlijk) ten westen van Australië is neergestort, Kris en Lisanne in de Panamese jungle zijn verdwaald en David over een hekje ten zuiden van Nietap is gecrashed, moesten Okke en ik natuurlijk onze trainingsopbouw aanpassen om een ziekenbezoek in te lassen.
Afgelopen zaterdag was het zover. Na enig elektronisch oponthoud (Garmin van Okke weigert zaderdagochtends te werken) peddelen we via Grou, Burgum, een ex-collega voor ’t windje (1 bft) richting Nietap. Ik had heel subtiel de route langs de manege waar mijn 1 pk staat, gepland. Maar … had geen rekening gehouden dat Okke bang voor paarden is.
Na nog een inspectie van een grafsteen in Midwolde, ik was nu toch in de buurt , stuiven we door het bekende Leekster park Nienoord, zo wereldstad Nietap in. Geen lastige hekjes te bekennen …..(?)
Na een slap (linker)handje van David – toch nog behoorlijk in shock hoor !! – komt David wat los en komt hakkelend het verhaal eruit. Het komt er op neer dat ie het niet eens was met de gemeente dat een fietspad ergens stopt, dus keihard doorfietsen in de hoop dat het stalen hek ter plaatste even verdampt….. of zo…… Zijn verbazing (en van zijn fiets) was groot dat dat niet gebeurde. Gevolg: hoefijzer afdruk op voorhoofd; fiets Total loss; hand gekneusd. EN……. afzegging van weer een favoriet voor Parijs-Roubaix. Voor David niet zo erg,….. maar wel voor mij …… want ik zou de hele dag in al die dorpjes de pintskes op alle terrasjes hebben mogen testen van David. Mijn tegenprestatie was geloof ik af en toe een bidon en wat eten naar hem toegooien op een kasseienstrook. Kortom ….. erg zielig verhaal…… Okke en ik knikten meelijwekkend en dachten er het onze van. Na een inspectie van de restanten van wat ooit een fiets was en down-hill prachtig in resonantie kan komen, en na zes stukken appeltaart, beginnen we aan het mentale herstel van David. We fietsen naar Okke’s fietswinkeltje en proberen een geschikte driewieler te vinden. Na deskundig advies van Okke’s vroegere fietsmaatje Ties Hiemstra vinden we dan een Koga trike. Volgens Ties zijn de zijwieltjes demontabel, dus mocht het ooit mentaal en fysiek weer goedkomen …….
Na lang wikken en wegen – en eeuwigdurend gezeur over bedrijven als Koga, Accel, Shimano enzo – kunnen Okke en ik dan eindelijk weer verder met onze training. Weer krijg ik ‘m niet in de buurt van m’n paard. Via Ureterp bereiken we ons volgende appeltaart-punt…. Beetsterzwaag. Mijn eet discipline onderweg is niet geweldig, dus er moet wat gebunkerd worden. Appeltaart vooraf, uitsmijter toe en nieuwe batterij in de camera.
Dan door naar Gorredijk. Inmiddels wind tegen maar wel lekker aangewakkerd tot een viertje. Het eerste stuk kan ik nog bijbenen, maar vanaf Gorredijk ben ik blij dat ik de losgeslagen Brandwijk kan bijhouden en in het wiel kan blijven zitten. Z’n elleboogjes negeer ik. Ik ga wel voor de eindsprint in Sneek. Tenminste …. Als ik dan nog in z’n wiel zit. Gelukkig …. Dat lukt. Uiteindelijk 140km getraind. Geen slecht alternatief voor al die pintskes op de terrasjes in Picardië. Hopelijk is David er snel weer bij, want ik hoop toch te zien dit jaar hoe hij tijdens razende afdalingen zijn getrainde knieën soepel tegen deze prachtig gestroomlijnde stang van deze nieuwe Koga trike legt…… de camera staat aan……