RETOUR

Dag 8

Voor het laatst de Boudi tingeltangel. Mn bil (Bavianen-bil volgens jaloerse ploegleden) vastgekoekt aan het hoeslaken. Maar dat ben ik deze dagen inmiddels gewend. Hoewel heel bescheiden, blinken de kamers toch uit in functionaliteit. Bedden goed, douche heerlijk. Volgens mij dezelfde kamer als 2 jaar terug toen we naar de Haute Languedoc gingen kauwboitje spelen. Na nog een heel moeilijke administratie aan de receptie gisteravond, kwam vanmorgen de aap uit de mouw. Het extra berekende ontbijt (voor Jan) krijgen we (David) niet meer terug. De nieuwe receptioniste verschuilt zich lekker achter de bureaucratie en laat David in wanhoop achter. 'C'est fini !!' weet David na een halfuur onderhandelen en soebatten nog uit te brengen. En daarmee bedoelde hij niet 'Es ist volendet. Het ontbijt is ...... wat je voor 35€-kamer mag verwachten. En de suiker is geen chocola David. Hé ... alles zit ook tegen. We horen dat in Nederland een hittegolfje heerst. Leuk voor de 11-stedentocht vandaag. Onweer in de middag, dat wordt lachen in de Sudwesthoek.
Om 7.15 zitten we in de tuten. We vergeten nog om als wraakactie voor teveel betaald ontbijt de receptiebalie helemaal vol te stickeren. Hoewel, zonde van deze inmiddels collectoritems. Trouwens wie belangstelling heeft kan nog tegen een geringe vergoeding nog een aanschaffen uit de beperkte 1e op en enige oplage. 25€/stuk ?? Weet dat ze de volledige Geneva-Nice route hebben meegemaakt. Peage-kaartje scoren met de te korte armpjes van David en dan richting Saint-Harm-sur-Woudvaart. Ja, ik leer het al. Na poging om achterin de bijna afgeschreven Mondeo (gisteren een deuk in de achterklep erbij geproduceerd), een tukkie te doen is mislukt (nog te veel andrenaline?), toch maar beginnen met de evaluatie. Overigens heerlijk rustig op de autoroute. David kan ongeneerd van links naar rechts slalommen op de 4stroken brede baan. Nog geen total-loss auto's, trailers, en vrachtauto's die in donkere stinkende rookwolken langzaam tot stilstand komen helling op a.g.v. pakkingen of koppelingsplaten die ontploft zijn, zoals gisteravond enkele keren voor onze neus gebeurde.
Oh ja, evaluatie. Frank. Tja, hij is er niet meer bij. Dus we kunnen nu alles zeggen. Beetje sloppy in de voorbereiding. Neemt altijd een wrakkige auto mee, en de familie voor het feel-good gevoel. Gelukkig dit jaar geen karretje achter de fiets gezien. Heeft dubbele afstand gefietst, want reed iedere keer van de kop naar de staart van het peloton en weer terug, om aan het eind alsnog te proberen Rijn de bergpuntenprijs af te snoepen. Dat laatste speelde ver buiten (en boven) mijn gezichtsveld af, dus ... het eindresultaat weet ik niet. Volgend jaar maar eens bijhouden. Voor fietsonderhoud was t ook wel handig Frank in de buurt te hebben. Iedereen weet nu hoe hij snel remblokjes moet verwisselen en zn ketting schoon moet houden. En..... één bidon is genoeg jongens. Er is altijd een auto met 10 liter cola in de buurt. Raadsel blijft wat ie nu in zn holle frame vervoert. Water, Aaicar, whatever...... Frank.... je hebt het gewoon niet nodig. Frank heeft zich zeker voor n aanbod voor volgend jaar in de kijker gefietst. Als de stickers genoeg opleveren, dan kunnen we 'm misschien veroorloven.
Tja Rijn. Vorige jaar een afloper. Veel potentie, maar later in de week toch inhoud te kort. Maar ... dit jaar getraind.... werd gefluisterd. Dat hebben geweten. 's Morgens vroeg moest je opletten dat je hem nog goeje moggel kon wensen, want anders zag je 'm de eerste uren niet meer. Lag ie al relaxed zonder druppie zweet uurtje languit in de sneeuw op de La Bonette of zo. Als wij er dan waren begon ie te klagen dat ie naar beneden wou, omdat ie het zo koud heeft. Genieten voor ons op de top was er dus vaak niet bij. Angelique? Kun jij wellicht wat vet injecties voor m regelen? Is ie wat beter geïsoleerd, wordt ie wat zwaarder (kunnen wij m wat beter bijhouden) en volgens mij is de stroomlijn ook wat beter met deze vetspoilers. We verdenken m wel dat hij als enige stiekum continue contact heeft met een ploegleider. Volgens mij experimenteert ie met een Google-bril en een oortjes (zelfs nog een reserve oortje). We weten alleen nog niet waar die microfoon zit. Hij praat namelijk niet continue in een tepel zoals je Mollema en consorte altijd ziet doen. We gaan er van uit als de testen goed uitvallen, wij volgend jaar mee mogen profiteren van deze haai-tek spullen.

Jan: ONZICHTBAAR. Stille kracht. Er is van alles geregeld, dus heel bruikbare knecht. Hebben nagenoeg niet hoeven wachten. Herstel van de voetbalkwalen was voorspoedig. Zo'n rustperiode werkt natuurlijk vaak ook wel goed, zowel fysiek als mentaal. Volgende keer alleen iets socialer door in de groep mee te eten, en in het peloton mee te fietsen, ipv elke dag gelijk in de dagontsnapping mee te zitten. Na aankomst gelijk terugtrekken in je kamer. Zodat we aan het eind deze week ons eigenlijk afvroegen, of ie wel mee geweest is.

En dan Okke. Tja... wat moet je er van zeggen. Ook zo'n talentje uit Saint-Harm-sur-le-Woudvaart. Moet nog leren doseren en focussen. Vaak ver op kop, dan weer ver wegzakkend. En af en toe zie j'm dan mijmerend langs de kant staan, met op armlengte zn zwartebes gericht op n marmot of zo. Ben je 5 minuten bezig m weer wakker te maken. Downhill niet bij te houden. Maar dat kwam met name ook door de 5 kilo electronica die aan zn fiets hing. Enkele malen langs de kant moest de wegenwacht gebeld worden omdat de batterijen weer leeg waren. Volgend jaar toch maar lader monteren op 'n naaf. Genoeg kinetische energie in een dalende Okke om alle batterijen opgeladen te krijgen. Verder was ie toch behoorlijk afgeleid omdat zn oudste oogappeltje binnenkort weer thuis komt, na een jaartje Disney-land. Die krijgt overigens thuis nu zware concurrentie, want de familie heeft een remplaçant gevonden. Een puber ransuil. De berichten over deze uil beginnen die van Marieke te overtreffen. Als je thuis bent, zou ik m gelijk je kamer uitschoppen Marieke!!
En dan David. Slecht, slechter, slechtste voorbereiding. Denkt dat kinderkopjes en hekjespringen goede voorbereidingen zijn voor deze serieuze inspanningen. Tot overmaat van ramp stapt ie ook nog paar weken voor de start over op ander fietssponsor. Mislukking ligt niet eens op de loer.... het was onvermijdbaar. Het nieuwe zadel legde gelijk zn kwetsbare punt bloot (letterlijk en figuurlijk). Maar, investering en logistiek kun je m niet ontzeggen. Hemel en aarde bewogen om op tijd terug te zijn van de meerdaagse wedstrijd " 'Ich-bin-ein-Berliner'-runde". Maar ja, vlak parcours. Had je bij ons niets aan. Enkele dagen door het ijs gezakt, maar was daarna als knecht nog wel rendabel te maken. Maakte zich wel erg zorgen over gaatjes die in zn frame zouden moeten zitten volgens Frank.

Meneer Rip, Boudewijn Boudi, Bou..... ik ben de draad kwijt. Maar gelukkig, hij luistert naar alle drie. Lijsten met voedingspatronen en diëten bij zich. Optimaal geprepareerd. Was daardoor als één van de weinige in staat in één tempo, zonder pauzes naar de hoogste toppen door te rijden. Zn blauw witte NEM shirtjes (4 setjes?) zijn op ons netvlies gebrand. We begrijpen dat de "E" verandert in een "A" komend jaar. Vanmorgen zat ie in Zen-houding voor 't open raam naar het oosten. Die kende ik nog niet van Bou. De zen-zoemmmmm niet gehoord maar dat zal aan mn gehoor liggen.
Almost last, maar zeker niet almost least. Onze ploegleider. In één woord uitmuntend. Heeft zich binnen een week opgewerkt tot uiterst betrouwbare ploegleider. Moeiteloos met één pink sturend, in de andere hand een wiel van de achterbank aanreikend. Het bekende 'bidon-duwtje' voor de mannen die er even doorheen zaten bergop. Respect opgebouwd bij de andere ploegleiders. Tweede deel van de week de relaxte tactische voorbespreking met Frank op de flanken van de eerste berg van de dag erop. Kortom..... sponsor..... gelijk vastleggen voor komende jaren.
Nou ondergetekende behoeft eigenlijk geen evaluatie. Kwaliteit is overduidelijk. Fietst zich de striemen in zn kont. Onstuitbaar in de afdaling. Bergop wat schampere blikken van de lichtgewichtjes, tot ze door hebben dat het geen vetrollen zijn maar klimspieren. De dosering van die spieren vereist nog enig dosering. Maar de eerste dreigende momenten voor de toppers dienden zich aan 't eind van de week al aan. Als financieel dienstverlener tijdens de etappes wist ie de uitspattingen in de hand te houden. Als 2e cameraman moet het resultaat nog blijken, maar de 1e proefversies zijn veelbelovend. Ook dit bleef dit jaar het raaitersblok uit. Helaas voor sommigen....
Kortom: 650km; ca. 15 cols; twee lekke banden; 1 gebroken spaak; 3 navigatie-oorlogen (allemaal op de laatste dag); relatief weinig bananen; 35l cola; te veel motoren; ..................... nou wellicht herinner ik me nog meer statistics als alle indrukken wat bezonken zijn en ik de 150uur video van Okke heb bekeken.
Voorlopig het einde van de week zelf. De initiatieven voor de volgende tocht zijn al wat benoemd in de lange terugreis.....