VAM-mountain

……… het aftellen is weer begonnen ………… 35 om precies te zijn. …… dagen voordat we ons weer in een paar autootjes proppen, …. tig fietsen op, achter, naast en onder de auto gebonden. Voorraden voor een week mee. Kleding voor fietsen in zinderende hitte en kille kou…… Iedereen heeft de voordelen van het uitstel van onze lustrum-tour geprofiteerd door keeeeiiiiihard door te trainen. Het effect van de supercompensatie ondervonden door drie weken op ’t strand in ligstoel met continue aangevuld glas radler. Maar dan moet dit alles toch getest worden natuurlijk. Gezien onze koninginnerit zochten we de hoogste berg in Nederland waar ook een observatorium gelijkend gebouw op staat. De keus was makkelijk…… de VAM-berg. Toevallig werd de Greenmountaintoertocht georganiseerd……… wie bedenkt zo’n naam …..? Zeker als je de geur hebt geroken als je er boven op staat…..
Om 7.16u stipt klink de toeter van Okke voor mn deur. We racen naar Pesse. Klein buitje onderweg, maar bij de start is ’t prachtig weer. We laten ons schitterende groene greenmountaintourarmbandjes aanmeten, die Okke overigens om z’n remkabel bind (?!). Dan is ’t wachten op de sloompies….. na halfuur druppelen David en Boudewijn binnen. We gieten ons vol met de laatste legale dope…… KOFFIE. We bewonderen nog even de nieuwe fietsbolide die hij gisteren koud van marktplaats heeft geplukt. Zelfs de vorige eigenaar was onaangenaam verrast met het snelle geforceerde afscheid van zn Bulls-bike. Valt me op de beperkte hoeveelheid spaken. Ik wijs hem erop en mijn recente ervaringen met spaakbreuk, maar eigenwijs negeert ie dit.
Gelukkig is ’t een relatief rustige toertocht, of we zijn gewoon heel laat vertrokken….hé. In een kabbelend tempo peddelen we door de Dwingeloose savannes, en snel zien we de kale berg liggen. Raar ….. de observatorium toren staat er kilometers naast….? Een expert weet te melde dat dat de zendmast van Smilde is. Even later staan we in het Drentsche Bedoin te wachten tot de voorgaande groep is afgedaald. De beklimming is maar n smal paadje. De afdalingen naar Sault en Malaucene zijn kennelijk afgesloten. Maar dan is het zover. Als jonge honden jagend achter een haas vol met doping vliegen we naar de hellingen van dik 20%. Helaas ….. na amper 500m is de berg op. Door mn snelheid schiet ik nog wat door de lucht in, maar land dan keihard terug in de werkelijkheid…… namelijk op ca. 40m boven NAP. We zullen de Greenmountain ongeveer 40 keer moeten bedwingen voor we het hoogteverschil van de Ventoux hebben bedwongen. De stroopwafels boven vergoeden veel, evenals het sublieme uitzicht op de vuilverbrandingsoven en de operationele afvalberg er naast met de geweldige variëteit in vogelpracht die er boven hangt…… meeuwen en kraaien.
We dalen in ziedende vaart af en nadat de snelheid er wat uit is ongeveer in echten, signaleren we een prachtig rustiek landgoedje ‘Tea Time’ in Echten. Dat laten we niet lopen (eh… fietsen). Heerlijk in ’t zonnetje proberen we ook weer te trainen in de koffie met appelgebak (danwel alternatief naar keuze). We worden bediend door gestileerde butlers. We zetten een trend. Half uur later zit het hele terras vol met fietsgasten. Tegen de wind in, en met donker wordende luchten – in tegenstelling tot wat beloofd – stoempen we door richting Nice. Ter hoogte van Dedemsvaart vinden we het genoeg en keren om richting Oslo. Okke besluit om een drempeltje full-speed te nemen. Zn achterband vindt dat niet goed. Splittijd voor bandenwissel is 12.36min, inclusief bidonvullen.
Na weer enige tijd in de droge verzengende Drentsche savannen zien we gelukkig weer een Thee-tuin. We worstelen ons door de jungle, komen gelukkig de eigenaren tegen, die ons een terras verder in de jungle wijzen. De thee, koffie en grote aantallen tuinkitsch doen ons goed, en uitgerust na ’t snelle herstel maken we ons op voor de scherprechter …… The Vam-mountai n, the sequel. Het is uitgestorven. Okke en ik bereiden ons optimaal voor door alle ballast te verwijderen (plassen tussen ’t maïs) . De mannen gaan blind de 20%-strijd in. Weinig tactiek, weinig ervaring, weinig verstand. Met een kalme berekende aanloop schat ik halverwege mn kansen in, en met een sublieme eindsprint , en met 2 vingers en nog ‘n mueslireep die ik toevallig aan ’t eten was, in de neus stuif ik de rest voorbij en graai nog net de laatste stroopwafel weg voordat deze bevoorradingszooi allemaal op de vuilnisberg erachter wordt gestort. Een eindsprintje naar Pesse en ’t trainingsritje zit erop. 125km zit erop. Gemiste kans voor de anderen. Maar wie weet dat ze andere pseudo Ventoetjes hebben gevonden om te oefenen. We scoren allemaal nog wat nieuwe bidons en vrijkaartjes voor een paar saunakaartjes (die overigens over n paar dagen al verlopen zijn). We evalueren nog even, vooral de lead’outs moeten beter volgens David, en we overwegen of we nu wel of niet met oortjes moeten fietsen. Beslissingen hierover zullen op 10 sept worden genomen wordt besloten. Onvermoeid maar toch voldaan keren we huiswaarts om de laatste Olympische activiteiten nog te kunnen volgen, EN de start van de met name Baskische Vuelta de komende dagen te volgen. Wellicht ooit een volgend KKKDDD doel.