Col ‘d Elten

Col ‘d Elten

Het is zover. De eerste serieuze hoogte stage. Na een mislukte poging in Portugal (te steil, en teveel auto’s, tunnels en kinderhoofdjes), probereer ik/proberen we het in diepe Zuiden van Gelderland, met een criterium helemaal door het verre westen van Duitsland. Met de smoes dat we een toertocht voor RWS’ers gaan uitzetten vanuit Zwolle, doen de een erbarmelijke tempo en krachtmeting vanuit Arnhem. Onder leiding van de lokale gids Boreas (ja, zo heet hij echt) vliegen we als een bezetene de Posbank op. Zo hard, dat we op de top bijna los komen van de weg. Je wordt gek van de sportieve fietsers. Voor het eerst dat ik meer sportieve fietsers zie dan gewone fietsers. Maar ja, wat wil je rond de Posbank als het zonnetje schijnt in het weekend. Het wordt slalommen tussen de vele buien door. Na de Posbank mikken we op het verzoeknummer van Okke, Col d’Elten. Dat betekent dat we Neerlands hoogten ook in Montferland bedwingen. Eens kijken of daarvan enkele in FIETS 500 staan??? Daar tussen in mikken we 9 eieren in diverse varianten met kaas, ham, bruin of witbrood.
Omhoog moet ik die lichte gassies laten gaan, maar het lijkt wel of de mannen(?) nog nooit tegenwind hebben meegemaakt. Overigens laat Boreas ons een mooie hoek van Nederland zien, die ik in ieder geval nog nooit gezien heb. Gelukkig hoeven we in Tolkamer geen paspoort meer te laten zien. Mooie maar winderige en natte streek. Hier vangen we 12 regendruppels, 4 hagelstenen en één twijfelende sneeuwvlok. Verder slechts prachtige dreigende luchten in de zon.
Na evaluatie en tips over en weer voor de wederzijdse fietsplannen (wij Italie; Boreas The Great Divide – Mexico-Canada – de zot!!)).
Op de terugreis genieten we (althans ik) van de glansrijke overwinning van Feijenoord, en de nederlaag die we zien aankomen van Ajax……. Dus........... Kuyt ..... in the championsleaque....????

We zien wel…

Snitserfantje