Tappa duo (deel twee)

Dus op de gok de afgesloten afdaling in. Na enig wegwerkzaamheden waar we ons langswurmen komen we bij een tunnel verkeerslichten. ROOD…. Heel erg rood, en erg lang rood. Er komt wat mondelinge communicatie dat we door kunnen rijden maar dat er wel een grote vrachtwagen aankomt. Onduidelijk wat van ons verwacht wordt. We gokken het erop. Stukje gravelrijden, dan toch de grote truck waar we omheen slalommen, en dan ….. zijn we vrij…… Ik ben het zat om in de afdaling uit het wiel te worden gereden, dus pak de kop en laat niemand er meer langs, hoe ze ook toeteren of bellen. Aan het eind, zoals eigenlijk altijd steek je de rivier over, en stukje overbruggen valsplat omhoog of naar benee, naar de volgende klim. Een kleintje nog om het af te leren…. Passo de Gobbera. 4km…. De moeite niet. Je merkt niet eens als je op de top bent. Toch een aardige afdaling. Hetgeen ons allemaal een bon gaat opleveren. Eerst rechts een waarschuwing dat we harder dan 50km/u rijden, vervolgens 100m verderop de flitsert. De meesten hebben m niet eens gezien. Die foto wil ik uiteraard hebben. Maar een brieffie naar de Italiaanse justitie/maffia(?).
Even voor Mezzana zien we een spookbui aankomen. Telefonisch contact met Auto 1 leert ons dat het in San Martino di Castrozza (jaahaa…. een echte italiaanse naam) inmiddels spookt zwaar onweer, storm, hagel…. Kortom het advies… fiets maar niet omhoog. Ik denk….. mooi niet….. Ik heb ’t hotel geregeld, dan zal ik er naar toe fietsen ook. Regen of geen regen. Ik denk dat de rest dat niet op zich laat zitten als ik wegfiets, maar ik zie ze niet meer terug. Maar nog geen km later moet ik toch in een supermarkt vluchten als het inderdaad begint te stormen en te hozen. Onderweg krijg ik nog de afscherming van gevelwerkzaamheden bijna over me heen. Kortom noodweer. Nog steeds geen achtervolgers. De bui is na 5 minutern voorbij en er ontvouwt zich een prachtig panorama onder de donkere onweersbui het Dolomieten massief met strijklicht van de zon erop. Fantastisch. Dus ook goed weer om door te fietsen. Rustig tuf ik naar Mezzana, de rest van het peloton verwachtend. Ik maak nog een puzzeltocht in Mezzano om de goede weg richting SanMartino te vinden. Na 3 rondjes lukt dat eindelijk. De klim is langer dan ik had verwacht. Ik app mijn activiteiten even in de groepsapp. Zie dat Okke ook al gebeld had. Als ik halverwege San Martino ben kom Bou met tegemoet. De rest laat zich ophalen uit het dat….. DE WATJES….. Ik geef gas om voor ze bij het hostel te zijn. Dat zou gelukt zijn als ik me niet bijna een bouwvallige schuur had laten aansmeren. Onderweg met een practig zicht op de Dolomietpieken besluit ik een selfie te maken. Daarbij lijkt het alsof ik een foto maak van een bouwvallige varkensschuur voor me met een Vendri bord aan de muur. Een oud verroest pandaatje met een nog ouder verroest tandeloos kereltje erin begint enthousiast te gebaren dat die schuur van hem is. Hij ruikt een kans…. Denkt ie….. Een chaotisch gebarenspel eindigt dat ie teleurgesteld doorrijdt. Kostbare tijd van mij gaat verloren….. de bezemwagen haalt me in enkele km voor SanMartino. Net nadat ik de bebouwde kom inrijdt komt Bou weer aangereden om ook mij toch maar op te pikken. Hostel niet gehaald maar in ieder geval het stadje. Overigens best wel groot en gezellig zo te zien, maar te ver weg van ons hostel om er vanavond nog gezellig door heen te wandelen. De hostellaise staat stampvoetend te wachten op mij, omdat ik had geboekt, en heeft inmiddels alle paspoorten in gijzeling. Als ik heb betaald koelt ze wat af, want ze kan nu naar huis. Met zn zevenen hebben we 12 slaapplaatsen. 6 dubbeldekkers. Snel douchen, wasje doen, mn bibshort toedeledoki de afvalbak in.Scheur in mn achterste. Wat wil je met die gespierde bilspieren die er effe 3600 hoogtemeters doorgedraaid hebben.
Overigens begrijp nu waarom Frank hele tijd in de afdaling achter me zat. Hij heeft een kuitenfettish….. hij was diep onder de indruk van die van mij. Maar goed dat ik op het werk geen korte broeken draag……
Dan snel de pizzeria aan de overkant opgezocht. Wijntje, Pizzaatje, toetje. Evaluatie van vandaag. Plannen voor morgen. Buien verwachting….. voor wat die waard is. En proberen deel 1 te plaatsen, en dat is (volgens mij) gelukt. Oh ja, daarbij valt mn smartphone uit mn zak. Glas kapot, maar hij doet ’t nog.
Op naar morgen……