Dag 7 van ons weekje Eifel

Weer vroeg opgestaan om op tijd weer op onze racefietsen te zitten. Maar tot onze verbazing hingen de wolken erg laag en zaten we in een soort mist. Na lang dubben welke kleding we aan moesten hebben we besloten om been en armstukken met windjack aan te doen. Want alles wees erop dat de zon weer ging schijnen. Dit keer heeft Rijn zijn neus wel ingesmeerd zodat die niet knalrood naar huis gaat morgen. De eerste meters waren nog bewolkt maar er kwam een waterig zonnetje te voorschijn. De tocht die we bedacht hadden vandaag was 104 km lang en had 1260 hoogte meters.
Nadat de zon was gaan schijnen ging het fietsen bij ons allemaal ook weer beter. Wim had een goede dag en werd tot "Berg" koning van de dag gekroond. Maar hij heeft ook de meeste lekke banden gehad. (2x). Bij het repareren van de tweede lekkend hadden we een wonderlijk moment. Zijn hele achterwiel dreigde uit elkaar te vallen. het tandwiel inclusief freewheel viel pardoes van zijn naaf. We zaten alle drie vreemd te kijken. Na alle onderdelen weer in elkaar te hebben gezet en de naaf zo goed mogelijk in elkaar geschroefd en het wiel weer in de fiets gezet en wat denk alles werkte weer perfect.
Wim zat zich wel af te vragen hoe dit nu kon. Conclusie gewoon een slecht leenwiel! . (Wim heeft steeds wel wat met zijn wielen, misschien is hij te sterk).
Onze route liep weer een heel stuk over een oude spoorlijn Kyll Radweg lekker vlak in dit heuvelachtige land en daarna nog een stukje door België en weer was de weg weer erg slecht. Wonder boven wonder was het voor Rijn zijn rug een goede behandeling alles zat na dat stukje weg weer netjes op zijn plaats

Het was weer en geweldige week we hebben heerlijk gefietst en bijgepraat, sterke verhalen gedeeld en onze krachten gemeten.
Het leuke was dat een aantal (Boudewijn, David en Harry) van ons toch de moeite hebben genomen om voor het weekend te komen. Boreas was een leuke en gezellige aanvulling op ons toch wel bijzondere gezelschap.
Volgend jaar is het ondertussen de 10de keer, 2de lustrum, Waar we naar toegaan is langzaam maar zeker een beetje duidelijk geworden.
We willen weer van de Middellandse zee naar de Atlantische Oceaan door de Pyreneeën. Wie er wel en niet meegaan zal de tijd ons leren en ook of Corona dan nog een rol speelt.

Tot volgend jaar

gr
Okke