Etappe 1 Biarritz - Zibiri 120km

Vandaag een schitterende fietsdag met een wel zeer uitdagende klimmen en een adembenemend landschap. Baskenland is groen en mooi. Maar wat zijn sommige stukken stijl.
Maar alles begon vanochtend met het voor de eerste keer inpakken van als onze spullen. Rob bleek een waar talent. Hij heeft met passen en meten alles in e auto gekregen. (David dit is een geduchte concurrent).
Wij zijn toen naar het strand gegaan voor onze statie foto. De is genomen door een vriendelijke Franse man met zijn hondje.
Daar ter plekke aan Wim zijn derailleur gesleuteld. Had zijn ketting niet helemaal goed gemonteerd. Leverde mij meteen zwarte handen op.
Na 1 kilometer fietsen we meteen verkeerd maar zagen daardoor de surfen van Biarritz in volle glorie bezig in een rustige zee. Christiaan had trouwens gelijk hij zij dat we verkeerd reden, hij blijkt altijd de juiste route te kunnen vinden.
Rob was ondertussen de supermarkt ingedoken en heeft water, cola en bananen ingeslagen voor onderweg. Na de nodige heuveltjes kwamen bij de eerste echte klim naar “Lizarrieta”
441m. Daarna volgde een col zonder naam maar met stijgingspercentages tot 17%.
Rob stond steeds op de top om ons van cola en eten te voorzien.
We naderde langzaam het punt dat Christiaan (80km) vooraf had aangegeven waar hij in de auto zou stappen en zo geschiede.
In het volgende dorp en voor de laatste klim besloot Boudewijn ook de klim de Artesiaga 984m hoog en 15,8 km lang van de in de auto te doen. Misschien toch niet zo een gekke keuze.
Deze laatste klim was zwaar, gemiddeld 8% . We hadden allemaal de laatste 2 kilometer veel moeite boven zijn gekomen. Het werd een ware beproeving. De een had krampverschijnselen, de ander was steen kapot. Maar Rijn dacht op een kilometer van de top ik stop. Hij heeft met behulp van het “rescueteam” Rob toch de top bereikt (We weten nog steeds niet hoe daar wilden ze het niet over hebben). Nu volgde nog een afdaling naar Zibiri. Boudewijn was het alweer zat om in de auto te zitten en Rijn was voldoende hersteld om samen met Casper en mij naar beneden te suizen.
Aangekomen bij ons Hostel bleken al onze spullen al door de gastvrouw naar boven gesleept. De fietsen mochten in een hok en in vlot Spaans werd het een en ander uitgelegd.
Gezellig met zijn achten op een grote slaapkamer nog wel even discussie wie boven moet slapen maar dat is ook weer opgelost.
Daarna door Boudewijn in zijn beste Spaans een tafel gereserveerd in het plaatselijk restaurant. We zaten alleen n een enorme eetzaal voor meer dan 100 mensen maar het was in ieder geval Corona proof.
De afstand vandaag was 120km (eigenlijk net iets te lang) en de hoogte meters (hoeveel je klimt )waren 2678m
Op naar morgen nu slapen en herstellen.

Gr
Okke