Where mountain-goats dare.........

Etappe Geneva (CH) - Flumet (F)

In kamer 16 worden we om ongeveer 7u wakker met een elegant tringeltje van Bou. Better als vorigjaar in Pontresina met luchthamers onder ons raam. David beweert dat ie de hele nacht al wakker was door mijn lieflijke snurkgeluidjes. Hij durfde het niet aan om erbij te kruipen om het nog beter te horen. De bedjes waren te snel. Na de gebruikelijke paniek organisatie van de eerste dag in de kamers kunnen we na een uurtje aansluiten bij de wereldjeugd in de rij voor de ontbijt keuken. We trekken veel bekijks met onze sexy wielrenkleding. Er schuift een een zestiger (nederlander) in idem dito kleding. Hij wil contact, maar daar zijn we te nerveus voor. We schuiven alles naar binnen tot onze huigjes wat angstig naar beneden kijken Casper kijkt met verbazing naar de schranspartij. Overigens op de petit-dejeuner-recuutjes staat keurig 8x dat Jan toch mag genieten van het ontbijt. Tja, die is er dus niet bij. Maar 't smaakte ons ook. Dan het organiseren van de resterende auto (van Rijn). We worden gek van de pasjes, ze lijken alle 9 opelkaar, maar eentje is voor 't fietshok. Net die is dus zoek. Gelukkig hebben we zo een vervanger. Ik merk dat ik mn fietsbril waarschijnlijk thuis heb laten liggen, evenals mn handschoenen, hoewel die laatste alsnog opduikt. Van Okke krijg ik zn futuristische backup te leen. Auto inpakken. Rijn blijft maar vaderlijke instructies aan Casper geven (terwijl wij achter Rijn's rug knipogen dat ie 't maar even over zich heen moet laten komen. Straks heeft ie t rijk alleen. Lekker rossen met die kar door Geneva. Ongeveer twee uur later denken we dat we klaar zijn om te vertrekken. 4 Garmins en een bryton moeten ons naar Flumet leiden. We zoeken de boulevard. De eerste sticker op paal voor Youthhostel gedeponeerd. Op de boulevard paraderen we voor de dure internationale gebouwen (UN, EG, etc.) richting fontein van 100m hoog. Voor 't kodakmoment. Een andere toerist wordt geronseld voor de daad. Dan om westelijkste puntje van 't meer (van Geneve) en richting Bons-en-Chablais alwaar Frank ons zou moeten opwachten. De Garmins zijn het daar redelijk over eens, hoe daar te komen. Na klein uurtje kunnen we Frank in onze armen sluiten. De ploeg is compleet. Casper heeft zn eerste avontuur gehad. Ze vertrouwden het niet bij de grens CH/F. Te jong, fietsspullen achterin, oortjes in, dat moet een ploegleider (in de dop) zijn; daar moet natuurlijk doping gesmokkeld worden. Hij moet alle papieren die hij kan vinden tonen. Maar we hebben ons goed ingedekt. Alle 'medicijnen' hebben 'goede' etiketten. Met trillende stem, en knie (maar dat kwam ergens anders van) vertelt hij't relaas. Na een half uur gekeuvel in zonnetje besluiten we toch maar verder te fietsen. Rijn wordt zenuwachtig, want we moeten nog 100km, maar David houdt stug vol dat hij maar 95 km fietst vandaag, want dat was afgesproken. Gelijk de eerste col van de dag en vakantie. Col de Saxel. Een kuitenbijter van 8km (4e categorie schatten we). Zowaar, de eerste bolletjestrui is voor mij. Ik fiets Rijn er uit. Mijn dag kan niet meer kapot. Wel merkwaardig: we passeren Caspers auto (?) zonder Casper te zien. Nadat iedereen er is, blijft Casper weg. Iedereen rijdt door, maar Rijn ik besluiten toch maar ff terug te fietsen. Casper staat braaf met camera in de aanslag te wachten op Rijn en mij. Hij had ons (de kop van't peloton) gemist en dacht dat we nog kwamen. Hij had er nu nog kunnen staan. Dan door naar de volgende col. We bouwen het rustig op. Col du Perret (of zoiets). Bijna slaag er voor de 2e keer in Rijn te pakken. Dan suizen we door richting Cluses. In St Jeoire nog een sanitaire stop en appeltaart. Binnen 15 seconden op. Een record denken we. Zegt wat over de kwaliteit dunkt me. Dan Cluses in. Proberen de juiste afslag Colombiere te vinden. The war between de Garmins ontstaat. Boudewijn en Okke hebben al de hele dag ruzie met de hunne. Bij mij loopt het ook niet lekker. Uiteindelijk fietsen we heel Cluses door en zitten bijna op de snelweg richting Morzine. DAvid zit er inmiddels redelijk door heen. We naderen de 95km kennelijk. Ik dreig al vanaf begin Cluses met de vreselijke Col d Romme. Donder en bliksem voorspel ik als ze niet de route fietsen die ik wil. Volgens mij heb ik er nog een fles wijn of zo op gezet. Ze waren niet bang genoeg voor de donder en bliksem. We vinden, mbv lieftallig garagemonteurs, het begin van de Route de Colombiere. Volgens mij nog steeds via Romme. Helaas. Het gaat mij wijn kosten. De Colombiere blijkt een venijnige rotklim, waarbij de hellingspercentages asymptotisch stijgen. Frank fietst wat heen en weer tussen de kop en de staart van t peloton, welke uiteindelijk ongeveer 4 km uitelkaar ligt. Heel vervelend vers aangebracht grit. Kilo's blijven er aan mn banden hangen. Gelukkig niet in de afdaling aan de andere kant. David stopt bij 95 km. De laatste km's (tot 11%) stop ik bijna elke 500m, en loop stukjes. Helaas ben ik daarbij betrapt dus, laat ik het maar toegeven. Geradbraakt komen de laatsten boven. Wel heel mooi dat vlak voor me een koppel wilde berggeiten oversteken. Klimmen echt tegen loodrechte rotswand op. Prachtig gezicht, met jonkies. Casper heeft ze nog op de foto. Na wat uithijgen op de top, de afdaling. Het gaat wat spetteren af en toe. De jekkies gaan aan, en we donderstenen met 5 man naar beneden. We doen het voorzichtig aan. Tegen mn gewoonte zit ik achter in 't peloton. De zwaarte kracht is vandaag kennelijk wat minder. Onderweg naar Le Grand Bornand krijgen we een ferrari-rode porsche in 't peloton. Hij baalt als een stekker als ik 'm steeds dreig links in te halen. Hij komt niet voorbij de andere fietsers de schijterd. Een porsch en dan geen fietser kunnen inhalen. Heelhuids komen we in L.Gr.Bornand aan en gaan we voor de afsluiter, de 4e en laatste col. Zelden zo'n zware eerste dag gehad. Nu de col de Aravis. Gelukkig niet te moeilijk. Maar ook Bou moet hier afhaken. Boven sluit ie weer aan, want een afdaling laat je nooit gaan. Eigenlijk moet ie van David, want die wil Bou niet op schoot hebben. De auto is verder namelijk bomvol gepakt. In razende vaart doen we de zink naar Flumet. Ik maak nog een slinger met geblokkeerde remmen en tussen een barrier en wat tegemoet komende auto's. Maar zoals gewoonlijk redt mijn fabelachtige rijtechniek mij weer. Na 5 stickers te hebben geplakt en dik 6uur op de fiets vinden we ons totaal onbemande hotel (op waakhond opgesloten in de keuken na) even buiten Flumet. Snel de zooi aan kant. Doesse. 4 kamers met 11 slaapplaatsen, goed geregeld Jan. De auto helemaal uitladen, want we zullen weer terug moeten om pasta in Flumet te zoeken. Casper geslaagd voor zn ploegleider stage. Papa gaf m nog wat tips hoe in bergen te rijden. Ik hoopte dat ie zou zeggen 'Ja pap, dat heb ik jou toch geleerd?', maar daar is ie te bescheiden voor. In de enige open italiaan in Flumet doen we de evaluatie van vandaag en de planning voor morgen. Me maken zelfs een plan B, voor 't geval het morgen sneeuwt, hagelt en dondert op de La Madeleine. Kroegentocht in Albertville.Wederom 120 km, maar iets beter verdeeld dan vandaag.
Nou publiek, ik vind het wel genoeg vandaag. Iedereen maft al, dus ik nu ook snel.