de Ardeche ien en uut.....

Vandaag heb ik (Jan) de eer om dit blog te mogen vullen. Ik heb geen restricties gekregen wel een tip. Maak niet te veel taalfouden wand dad vind Dafit niet goed. Ik ga mijn best doen.
Dag 5 de langste etappe. Uiteindelijk 128 kilometer. En dat zijn geen vlakke kilometers dat kan ik jullie verzekeren. We hebben zelfs het tijdritparcour van de Tour gedaan. Dat ziet er op t.v. een stuk gemakkelijker uit dan het in werkelijkheid is. Maar laat ik bij het begin beginnen; de eigenaar van het hotel gaf gisteren aan dat het ontbijt om 8.00 uur zou zijn, dat heeft David hem heel snel uit zijn hoofd gepraat. Beste monsieur wij eten om 7.00 uur en daar hebt u zich maar aan te houden. Natuurlijk ging de man direct overstag. Waarschijnlijk ook omdat we heel vriendelijk tegen zijn dochter, die ons bediende bij het avondeten, hadden gelachen. Wie kan nu de charmes van zes knappe wielrenners weerstaan? Na het ontbijt de gebruikelijke taferelen. Spullen inpakken en bij de auto zetten. Deze taferelen werden onderbroken door reparaties aan derailleur en opzetten nieuwe band bij Boudewijn. Okke toont zich een veelzijdig fietsenmaker. Wij verdenken hem ervan dat hij onze fietsen saboteert om ze vervolgens te repareren zodat we hem aardig vinden. Maar ere wie ere toekomt hij krijgt de fietsen altijd weer fietsklaar. Nog even een veer in Okkes kont steken zodat hij morgen wat moeilijker fietst, onder het ontbijt hebben we het door Okke gemonteerde filmpje van de dag vangisteren gezien. Prachtig. Was wel even schrikken. Voor het eerst kwam Okke er ook zelf in voor. Hij had een geheime, op afstand bedienbare camera onder de fiets van Harrij en Rijn gemonteerd. We checken nu ook elke avond onze slaapkamers. Je weet maar nooit. Er was nog even discussie over wie zou gaan rijden. Okke wist eigenlijk niet of hij ’s ochtends of ’s middags wilde rijden. Dit ook in verband met de kou. Het was vanmorgen, ongelogen, 4 graden. Op aanraden van Jan is Okke begonnen met fietsen, je weet maar nooit of later op de dag iemand anders in de auto zou willen. Okke zou dan de hele dag kunnen fietsen. Ieder voordeel heb zijn nadeel, of omgekeerd. Het mooie van het feit dat ik dit blog mag schrijven is dat ik nu eens kan vertellen hoe het in de auto is. De auto is fantastisch. Ik heb nooit geweten dat een golf zo goed rijdt. Echt een genot. Wat wel vervelend is, is dat, dat volk op de fiets er alles aan doet om de auto af te schudden. De route op de kaart is heel anders dan de route die ze volgen. Ja de GPS van de fiets is lijdend, (n.b. expres met IJ geschreven David). Die GPS leidt ons als fietsers soms over geitenpaden waar de honden geen brood van lusten. Ze doen echt alles om de hoogtemeters. Ga gewoon in een lift staan!!. Vanmorgen na 5 minuten was ik de fietsers al kwijt. We zouden…………….ach laat ook maar. Inmiddels heb ik van de Gendarme in Frankrijk een nummer gekregen dat ik dan kan bellen. Binnen 5 minuten stijgt de heli dan op en ik word dan zo snel mogelijk geinfomeerd waar ze zijn. Dat werkte vanmorgen ook weer perfect. Sorry Rijn ik had je dat nummer moeten geven. De eerste 30 kilometer gingen in straf tempo. Harry de tempobeul, gevolgd door David het sprintkanon zetten er flink de sokken in. Normaal hebben we om 11.00 uur ongeveer 30 kilometer gereden, nu al om 10.00 uur. We waren toen boven op een berg waarvan ik de naam ben vergeten. Maar daar kwam de aap uit de mouw. Okke, Harry en David hadden het op een akkoordje gegooid. Rijn moest uit koers vandaag, zodat iemand anders als eerste boven kon komen en Okke de hele dag zou kunnen fietsen. Dit snode plan slaagde. Rijn moest afstappen. De rugmassage die Harrij hem gisteren had gegeven bleek een middel te zijn om later rugpijn op te wekken. Rijn kon vanwege de pijn in zijn rug niet verder en moest in de auto stappen. De high fives van Okke, Harrij en David waren niet van de lucht. Ik informeerde nog even of Rijn kon rijden en hij gaf aan dat hij dat wel zag zitten. Dus mijn fiets van de auto en trappen. Gelukkig eerste een heel stuk omlaag en daarna (vlak voor het eten) nog een mooie klim van 7 kilometer. Ik kan niet zeggen wie als eerste bovenkwam. Er zijn wel mensen die dat claimen maar die kunnen wel meer zeggen. Ik kwam samen met Boudewijn boven. Wij doen het meestal wat rustiger aan omdat je dan meer ziet. Dat gejakker is zo jammer. Ik heb dus niet gezien wie als eerste bovenkwam. Na de klim een afdaling naar een dorpje waar we zouden eten. Het eten komt heel precies in Frankrijk. Je mag niet voor 12.00 uur binnenkomen en als je na 1 uur komt krijg je niets meer. Ik weet niet waar het begrip met de Franse slag vandaan komt. We waren keurig op tijd. Onderweg naar de etensplek waren er weer mollema streken. Jullie moeten weten dat David naar elk plaatsnaambordje sprint. Hij wil daar als eerste zijn. Af en toe doen we mee, dat vindt hij leuk maar meestal laten we het maar. Het is wel eens zo gek dat David naar elk hectometerpaaltje sprint. Volgens de dokter heeft het te maken met overdavids presteergedrag. We mogen erin ieder geval niet tegen in gaan, dat schijnt gevaarlijk te zijn. A fijn. Ik reed op kop (dat is eigenlijk best wel uniek) en we reden best wel hard Hoor ik David schreeuwen. Ik ben sociaal opgevoed, dus ik houd in. Zegt ie pas op je mag hier maar 70. Op zich leuk maar niet gepast op dat moment. We kozen voor een etensplek midden in het dorp. Toen we daar heen fietsen, kwam er een windvlaag van recht, ik werd daar door gegrepen en viel in de armen van de plaatselijke miss. Gelukkig geen gewonden. Rijn redde de souviniers en we konden aan tafel. Voor het eerst mochten we wat kiezen. Meestal staat het eten vast. Het eten was prima. Met een gevulde maag konden we weer verder. Nog ruim 50 kilometer. Dit bleken niet de gemakkelijkste kilometers. Rijn waren we door de GPS van de fietsen al snel kwijt. Gelukkig wisten we door telefonisch contact waar hij was. Het mooie van deze groep mensen is wel dat er onderweg nooit discussie over de route is. Iedereen is het altijd met elkaar eens. Ik bemoei me er zo wie zo niet mee. Ik kan normaal gesproken de schuur in mijn achtertuin niet eens vinden, laat staan iets in Frankrijk. Daar komt nog bij dat als ik aanwijzingen geef dat verkeerd wordt opgevat. In draf (laat ik eens een paardenterm gebruiken) ging het naar Bourg Saint Andeol. Onderweg waren we Okke nog een keer kwijt. Problemen met zijn fiets. Uit betrouwbare bron hebben we echter vernomen dat hij terug was gefietst naar de mensen die met de weg bezig waren om ze aanwijzingen te geven. Wat een kerel he? Toen we Rijn weer hadden gespot moest er toch aan Okkes fiets worden gesleuteld. De plaatselijke fietsenmaker stormde de parkeerplaats op en schreewde iets. Vrij vertaald was het; je haalt me het eten uit de mond. Fiets gerepareerd en de laatste 30 loodzware kilometers afleggen. Er was nog 1 klim, op het tijdritparcours van de tour van dit jaar. Weer kan ik niet aangeven wie dit gewonnen heeft. Ik heb het niet gezien. Daarna heuvel op heuvel af naar de eindbestemming. We arriveerden daar om half zes. Wederom een prima hotel. We hebben een vierpersoons balzaal en een tweepersoonskamer. Na het de hele dag fleurten met elkaar kan het niet anders dan dat David en Harrij de nacht in 1 bed door gaan brengen. David 1 advies, geen rugmassage accepteren. We hebben vandaag weer genoten van een fantastische rit. Een heel mooi afwisselend landschap. Wel zijn we tot de conclusie gekomen dat sommige plaatsen wel heel erg toeristisch zijn. Morgen, voor mij, de grote dag. De Ventoux. Daarna kan mijn fiets aan de wilgen. Ik hoop dat Rijn morgen weer zover is dat hij normaal kan fietsen. Gegroet vanuit een zonnig Frankrijk. Voor de mensen in Nederland, vanmiddag was het 26 graden.