Het pffffffffffffffff deel.........

De pffffffffffff dag. De pffffffff …… eindelijk de (draai)deur op je werk achter je dicht trekken. De pfffffff ………. 10xde hele zooi opnieuw inpakken…… Wel of niet gelletjes mee……? 3 of 6 reservebinnenbanden mee….? Wel of niet een reserve buitenband……? Hoeveel gereedschap mee….. Lange broek mee….? Pffffffffffff…… al die keuzes……. Ik dacht dat ’t met het jaar makkelijker zou worden. Dacht ik dat ik lekker licht bepakt mee kon….. ‘k mocht waarschijnlijk toch niet fietsen… althans niet zoveel…… Vertelt dr. Zwart, m’n nieuwe beste vriend…… en toevallig cardioloog …… dat ik “m’n limieten weer mag opzoeken”. Shit…. moet ik weer die laatste 3 dagen vol in training. Dus ….pffffffffffff… helemaal kapot. Voel ik nu toch steekjes rond m’n hartstreek??? ‘k Ben natuurlijk niet de enige zwakkeling ….. Ryn had maanden terug al een zwakke smoes ….. eh rug …… waardoor die zich afmeldde…. Z’n vervanger (….junior) doet alsof z’n neus bloed …. En biedt niet spontaan aan dat ie wel in plaats van vaders mee gaat. Moet waarschijnlijk een aantal bloedjes van 1e jaars ontgroenen. Ik wil niet weten hoe. Nummer 2 heeft in ’t oerwoud van Costa Rica niet de Pura Vida kunnen vinden, maar tegen een pura infectiona aangelopen. Maar kan ook zijn dat ie teveel van z’n experimentele biertjes heeft uitgeprobeerd. Kortom …. Boudi mist het prachtige snurk concert in B-groot dat ik afgelopen maanden, toen ik toch zogenaamd ziek thuis was, heb ingestudeerd. We zagen één en ander aankomen dus hadden ons al georiënteerd op de rennersmarkt. Onze scout in de Frans Pyreneeën tipte ons over een stevig rennertje die toch nog redelijk de Franse Pyreneeën klassiekers overkwam…… ene Guillaume Montagne…. Ook al gesignaleerd in de Nederlandse klassieker King of the Dutch Moutain, met finish berg(op) Vaalserberg. Heb ‘m niet gezien, want hij zat ver achter mij, dus bergop kan’t nooit veel zijn…... Toch meteen een eenjarig contract voorgelegd, met opties…. Eerst maar ’s testen. Uiteindelijk een ‘dunne’ ploeg van vijf kleppers. Maar goed dat de ISU dit jaar met kleinere ploegen aan de grote rondes laat beginnen. Vanavond 3u aan ’t passen en meten geweest hoe we de noviteit van dit jaar er door krijgen…… namelijk in ÉÉN auto. Nou ja, en één TGV treinfauteuil. Omdat Henk toch al in Brussel (of Melle) zat, hebben we hem onder zware druk gezet om de tjoektjoek te nemen. Hij is er in getrapt. Maar wel de enige die lekker onderuitgezakt in ruim fauteuil slapend de reis kan doen. Helaas wel vanaf Bordeaux met z’n vijven in de tuut het laatste stukkie doen………. voor de echte teambuilding….. Gelukkig hebben we Okke van het idee af geholpen om ook Jacco Koops daar nog voor uit te nodigen……
Blijkt dat Okke en David de manuals mecanodozen van de fietsendrager en dakdrager nog niet helemaal hadden doorgrond. Buurman Henk moet nog het nodige slijp-, flex- en boorwerk doen om de fietsen enigszins stabiel op de dak dragers te monteren. De stukken staalboren vliegen me om de oren. Mijn nieuwe dubbelglas ramen zitten er nog in, dus ik heb redelijk vertrouwen in het handwerk van buurman Henk. De Belgische grens halen we wel. Blij dat mijn fiets op de achterdrager staat.
Wim’s trolley met fietsonderhoud spullen hebben we volledig weggesaneerd. Volgens ons is de sigarendoos met 3 bandenlichters en kettingponske van Okke genoeg.
Overigens voor de outsiders, wellicht ook de vaste fans, de Dutch Mamils bestaan dit jaar uit Okke, David, Henk, Wim en myself. And the target is Baskenland of wel Euskal Herriko zoals de inboorlingen het daar zelf noemen ofwel País Vasco de Argentijnen zeggen. Baskenland…… maar ….. helaas komen we net niet de helden van de Vuelta tegen. Die komen pas enkele dagen na onze finish in de buurt, etappe 17 om precies te zijn.
Morgen 6.30 staat de hele zooi hier voor de deur. Dus ik kap d’r nu maar mee. Morgen de hele dag de tijd om m’n duim uit te putten…..