Le petit finale

En dan toch het onvermijdelijke moment. De laatste dag. Het afkicken begint al met het feit dat we vandaag al niet mogen fietsen. Eigenlijk zijn we nu alleen maar de bakfiets om onze raspaardjes veilig naar de warme schuur te brengen. Lekker ontbijten met een heerlijk gekookt eitje….. dan wel niet gekookt, of een heel klein beetje gekookt. De Franse ouefs zijn niet bekend met het principe van het verharden tijdens het kokende voorspel….. zullen wel vrouwtjes-eieren zijn. Ik houd het maar bij muesli met kouwe yoghurt. Dan de auto in en een saaie dag tegemoet. Het wordt een topdag voor triviale weetjes uitwisselen over de auto’s, dorpjes, stadjes etc. om ons heen, om elkaar wakker te houden. We durven Parijs op dit moment van de week wel aan,namelijk zondag tussen 10 en elf. Met een enkele tank-, sanitaire- en lunchstops bereiken we veilig de Belgische respectievelijk de Nederlandse grens. Helaas begint de ellende daar….. Zuid en West Nederland is een puinhoop. Alsof we alleen in Nederland zondagsrijders hebben….. Ik kan van ‘zondagsrijders’ dan ook geen vertaling in het Frans en Spaans vinden op Google-Translate, althans geen figuurlijke.
Deel van de tijd toch nog goed besteed aan een degelijke evaluatie van de afgelopen week, hetgeen voor volgend jaar toch weer tot verbeterpunten zou moeten leiden.
Dus ……. hadden we maar: ………….
+ Rijn bij ons gehad
+ Bou bij ons gehad
+ de datum van het hotel gecheckt
+ beter leren schakelen (met de fiets….)
+ meer getraind
+ reserve spaken mee genomen
+ zonnebril af gedaan in de tunnel
+ afgestapt toen we niet meer durfden
+ de koplamp gemonteerd (op de fiets….)
+ net voor de auto gefietst
+ nog een Spaanse tolk in het peloton
+ autosleutel met homing-beep
+ route anders gepland
+ eerder afgestapt
+ later opgestapt
+ ligging van het hotel beter bekeken
+ alleen een-persoons bedden geregeld
+ alleen twee-persoons kamers geregeld
+ beter de heen- en terug reis uit elkaar houden
+ beter op de telefoon gelet
+ autowas spullen meegenomen
+ vaker de kleding gewassen
+ wat meer respons op het blog (al was het maar dat het publiek niet meer is geïnteresseerd….. scheelt een hoop nachtwerk)
+ …….. en waarschijnlijk nog veel meer …..

Na Utrecht kunnen we het afgezakte tempo weer oppakken. Met beetje mazzel zijn we voor 19u in Sneek. Helaas voor onze Groningse en Drentse deel van het peloton zit er na de pitstop Penningkruid nog een etappe aan vast. Maarrrr … met licht moeten ze toch zeker de huiselijke kring hebben bereikt.
Maar we waren wel blij met......
+ Het gezelschap
+ De goede zorgen
+ De omgeving
+ Het weer (minus 1 dag)
+ Het eten
+ De trouwe blogvolgers
+ De fiets (op enkel onderdeel na)
+ De inspanning
+ De ontspanning
+ De snelheid omhoog
+ DE SNELHEID OMLAAG
+ De gesprekken
+ Naast de volgauto nu ook begeleiding in de lucht
+ De humor
+ De blogs
+ De conditie
+ De taal
+ Buurman Henk
+ De cafés allongé dan wel Americano
+ De thé noir's
+ De spaken dokter 'Cycli Beni'
+ De kettinglap EN de framelap
+ De twijfelaars zonder voetschot
+ De pelotons tolk Spaans
+ De pelotons tolk Frans
+ De vreselijk mooie smalle Baskische fietspaadjes (jammer dat ze zo fantastisch steil waren)
+ Dokter Eva
+ De Verpleegsters Myra en Martha
+ De 'help mijn ketting zit (weer) vast' dokter
+ De ‘parade’ vos
+ ………….. en nog veel meer ………..

Inmiddels is het al weer werken geblazen. Eerste werkdag zit erop….. Gisteren toch te veel uitgeblust van de mentale tegenslag dat de geweldige week weer ten einde is. Komende week nog de administratieve gevolgen onderkennen van een aantal puntjes uit bovenstaande lijst één. Waarschijnlijk ook voor enkele fietsen een goeie beurt. Thies ……….. heer wie kum!!!
Dan weer maanden wachten op het nieuwe perspectief van MAMILS editie 2019 (nr. 8).
Wellicht nog een nabrander, maar we beloven niets……