Dag 1; es geht loss....

Helaas geen aanleiding om het bed van David op te klappen (David incluis) en de kastdeuren te sluiten. Jammer. Keurig op tijd wakker. Doesje hier, doesje daar. En stipt halfacht klaar voor le petit dejeuner. Aber…. wo ist der Okke? Er ist verschwunden….. zoals de Spanjaarden hier in de streek zeggen. Blijkt ook ergens uit een kast te komen….. gewoonte hier. De ontbijtkamer wordt speciaal voor ons geopend. We bunkeren en stapelen ons vol met IBIS goodies, en dan de pakkerij. Slechts met vijf man, dus valt eigenlijk wel mee. Knus met zn drieën in de kinderzitjes, fopspeen in op de achterbank, en Okke kan zich weer even uitleven op ’t kleine grut. Heeft ’t ie wel nodig nu dochters het huis uit geschopt zijn.
De snelweg op en 3 uurtjes richting Spanjolen. Gelijk eerste afslag rechts over de grens en Irun in gedoken. Leuk, van tevoren plannen waar je de tuut neerplant, maar makkelijker gezegd, gedacht dan gedaan. Betaald kort parkeren, giga druk. Drie keer door Irun gecrosst, tig keer bijna autoparkeergarage in, maar op tijd realiserend dat er nog fietsen op ’t dak staan. Vervolgens toch maar met twijfelachtig smokkelaarsbruggetje terug naar Frankrijk, en zien of in Hendaye nog een plekkie is. EN ja…. bij de ….. LIDL. BRONwater gehaald. 5 mannekes in de blote kont op de parkeerplaats. Reepjes verdeeld. De isotonen in de bidons. En gaan met de bananen. Terug over brug naar Spanje, Irun door crossen. Honderdduizend rotondes, vage fietspaden….. maar dan eindelijk het eerste bordje van de Jaizkibel. Fameuze heuveltje uit de klassieker San Sebastian-San Sebastian. Favorietje van Bouke Mollema. Die kunnen we dus alle vijf afturven. Henk meldt zich wel gelijk af. Ik wil nog mee naar San Sebastian voor de verandering, maar na 4 a 5 onzekere afdaalkilometers klinken de voor mij overbekende knallen van ….. jazeker….. een spaak…. dans le fruntwheel yezz….. De diverse krachttermen weet ik weer vlot te reproduceren….. Velg is sterkt, amper een slag in ’t wiel. Appje naar de weg gedemarreerde kopgroep, en terug naar de top van de Jaizkibel klimmen. Henk is ‘m daar al gesmeerd en wacht op me bij ’t kerkje waar op de heenweg de local pastoor de mis over de weg brulde. Nu is alles daar gesloten, zelfs de kroeg op de hoek. Maarrr Henk geniet mijmerend over het hekje leunend van het uitzicht over Irun. Dan samen met samengeknepen remmen naar beneden. In één streep terug naar de oto. Fietsen d’r op, en richting Zarautz. Okke’s tol-zendertje werkt gelukkig ook in Spanje. We sjezen zo door de tolpoortjes. In Zarautz proberen we de boys op te vangen, maar tís wat hectisch om hun route met zekerheid te vinden. Dan maar wat verderop. In een lekker knus Baskisch hotelletje ’Hotel Azkue’, met ’n schattige tandeloze 123 jarig serveersterje die geen woord Spaans spreekt, laat staan frans. Als de heren langs komen worden er tig flessen cola in gegoten en weer in gang geduwd. De heren zijn, behalve onze nieuweling, redelijk buiten adem. De Baskische heuvels hebben hun reputatie waar gemaakt. Niet hoog maar soms super steil. Nog rustiek pontje over de baai genomen. Heb ik allemaal weer gemist. De erge verhalen verzwijgen ze voor me….. ik snap niet waarom….? In Azpeitia proberen we ons nieuwe hotel te vinden. Na wat zoekwerk komen we bij een gigantische basiliek ‘Loiola’ genaamd, met sanatorium uitstraling. Ons hotel is een vroeger bijgebouw van het complex, met idem dito uitstraling strak blok graniet. Maar fantastisch aan park gelegen. Ook van binnen indrukwekkend…. Die basiliek dus. Na wat misverstand met naar binnen loodsen van onze 3 kleppers (Wim, Okke en David dus, voor degene die de draag kwijt zijn), staan we in de koele lobby, voor de receptie waar een uitgetreden knappe non perse al onze paspoorten wil zien. In checken duurt wel even omdat ze eerst al onze voorgaande rijzen wil checken. Dan eindelijk kamer 205 en 206 voor ons. David slaapt ergens op de gang. Als straf voor verkeerd boeken andere hotel.
Op de tip van de non zoeken we een restaurant aan de overkant van de weg. Wat vaag, maar een zeer drukke en luidruchtige maar over enthousiaste serveerster maakt het David zeer moeilijk om in zn kleuterschoolspaans de bestelling te doen. Steeds na 2 woorden van David komt er weer een spraakwaterval. Haar bazin ziet onze (David’s) wanhoop en grijpt af en toe in. Desalniettemin een prettig plekje/terrasje waar we de dagschotel vis respectievelijk rund nemen. Bij de retour loop, nog prachtige nachtopnames van de basiliek gemaakt, en plannen maken hoe we illegaal met Okke’s drone morgen de basiliek uit alle hoeken en gaten op de video zetten, en natuurlijk ook binnen tijdens de maandagochtend mis de pastoor gek maken met dat ding. Oh ja,nog een fietsuhmaker gezocht waar ik morgen probeer spaken te krijgen. Na de herziene route van Okke te hebben gezien, denk ik dat ik nog maar een dag wacht voor dat ik ze d’r in zet……. Veel ‘Baskische hellingen’…….