Weer thuus

Mn spieren maken me uit gewoonte wakker........ je mot zo fietsuh joh...... d'r uit en kolen d'r in.... PRONTO!!!! David heeft dezelfde problemen. Eerst de spiertjes maar verwennen voor gedane zaken met lekkere hete douche. Wat een tijden. Hoef je niet te fietsen.... nog om 7u eruit. Enfin.... vroeg thuis bij mn lieffie. Argwanend gaan we naar beneden voor t ontbijt. Maarrrr .... dat valt enorm mee. Ziet er prima en uitgebreid uit. Ik moet me inhouden. Bij t afrekenen hoor ik David ook niet ontploffen dus ik veronderstel dat de 10% korting in de pocket is. Niet te geloven, maar om 7.30u rijden we de eerste tolpoort door. Installatie op de achterbank voor bijhouden blogadminstratie, foto's, video e.d. Beetje dutten. Verwonderen over merkwaardige onverstaanbare voicemails, die alleen duidelijk schreeuwen dat ik MOET terugbellen. Jammer, ben de Spaanse scheldwoorden alweer vergeten om zijn voicemail vol te duwen. De wegen zijn uitgestorven. Soms zie ik nog voor nog achter me een auto. Beter dan de heenweg.
We naderen Paris. Lekker zwaar bewolkt weer, fijn om te rijden ipv de zon in je ogen. Conversatie is navenant de vermoeidheid in de benen. Nog bakkie voorbij Parijs. Dan scheiden onze wegen. De Sig gaat rechtstreeks door naar Houten, Meppel respectievelijk Nietap. Appeltaart vorm dient te Houten worden ingeladen, zodat ik die nog eens met de fiets uit Nietap kan halen. Ridicuul detail wellicht, maar volgend jaar moet er natuurlijk wel weer één mee. De Mega rijdt via Melle en Penningkruid naar Kolmeer Sneek. Maar dan zijn we al 10u verder denk ik. Hopelijk voor 18u. Vooralsnog geen bijzonderheden te melden. He.... eindelijk eens een kort bloggie. In de buurt van Charles de Gaulle pakken we n gezamenlijk afscheidsbakkie troost met koek. t Is stil. Het afscheid valt zwaar. Af en toe probeert iemand wat, maar loopt vast in n brok in de keel. Dan maar weer rijden. Jankend vallen we elkaar in de armen. Oh ja, nog wel even de prijzen van de premiesprints verdelen, en de knechten betalen. De Mega-Mega geeft aan dat we om 13u te Melle zullen arriveren. Nou op de minuut af. Joke is er om haar kampioen te verwelkomen. Ook Okke en ik willen naar huis, dus na nog een emotioneel drama razen we verder naar Nederland. We besluiten rond twee uur toch maar ergens happie te eten. Hazeldonk is chaos. Bussen met buitenlanders . We houden het bij een plasje, en rijden dan maar door. We moeten een volledige wegafzetting van de A27 omzeilen. We besluiten de A59 te nemen. De Sig nam de A15. Resultaat hetzelfde, behalve dan dat wij langs de A2 'De Lucht' maar aan hebben gedaan voor soepie met broodje. Waren we wel aan toe. Dan de laatste loodjes, het steeds slechter wordend weer in. In Parijs de eerste spetters (zag ik ook op Rolland Garros) en in Joure stortbuien. Klokslag 17u rijden we Penningkruid in. Binnen 3 minuten mn spullen eruit. Geen hartroerend afscheid. Moi en Hoi. Morgen om 8.30 hebben we geloof ik samen ons eerste overleg op kantoor. Uur lang voor pampus op de bank. Simone geloof ik halfuur verhalen over Boots (knol) verteld, maar is weinig van blijven hangen. Maar t gaat wel goed met m geloof ik. Zo.... 't zit erop. Mooie tocht. Op één na laatste etappe nog maar eens over doen. FINI. De evaluatie komt later nog wel. Hopelijk met nog wat kiekjes met indrukken EN natuurlijk als bewijsmateriaal dat we niet een week op de camping bij t Snekermeer hebben gestaan......