Dag 0 - de reis in delen

Wekker gezet op 5.45u….. de stiptheid van de mannen kennende…. En vertrouwend op onze ‘wek-kat’ Fiepje. Normaliter vanaf 4u het hele huis bijelkaar blêrend omdat volgens haar dat ontbijttijd is. Laat haar dementerende biologische klok nu net vandaag haar (en dus mij) in de steek laten, net als mijn wekker. Om 5 voor halfzeven schrik ik wakker van het licht. SHIT …. over 5 minuten staan de mannen voor de deur, waarschijnlijk vroeger. Als ’n idioot smijt ik wat water tegen m’n gezicht…. Gelukkig raak….dus wakker. Beneden gekomen gelukkig nog geen auto te zien. De mannen hebben gelukkig ook last van de kortere dagen…. De cruesli vliegt in het rond, evenals de yoghurt en de scala van in mijn medisch paspoort geregistreerde medicijnen. Snel de laatste zooi bijelkaar geraapt en op de bank zitten met de armpjes overelkaar…….. wachten……….. wachten ………… Shit… ‘k had nog wel een kwartier langer kunnen slapen. Maar dan toch…. met gierende banden knallen de Mondeo en Zafira door de rustige woonwijk en staan met piepende banden stil voor een prachtig te koop staand huis. Misschien gaat dat beter als ik er niet bij ben komende week. Auto van David voor ons huis geparkeerd en met sjorbanden vast aan putten en lantaarnpalen. In deze louche buurt wel nodig. Ik zie al mensen achter de gordijntjes kwijlend kijken. De laatste checks van alles wat in, op en achter tegen de auto is gestouwd. Geen tijd voor koffie. Na zevenen kom je Sneek bijna niet meer uit. Onderwijl de nodige snerende appjes aan de watjes, lozers die niet mee gaan (durven) rijden we door een betoverend Friesland richting Madrid. Een dikke nevellaag van precies 2.37m boven maaiveld ligt over ’t Fryske lân uitgerold. Op de Hoge Brug ziet je in prachtige ochtendzon alles van 2.38 en hoger er boven uitsteken. Enkele paardekoppen, bomen en kerktorens, voor de rest alleen watten. Voorbij Lemmer is ’t gedaan met deze pret. Via N7, A7, A6, A27 en nog veel meer van de geheime routecodes proberen we bij Ryn en Casper nog een koffie te bietsen, maar die houdt zich stoïcijns slapende tot we net voorbij zijn…… Heel vlot zijn we Nederland uit. Onze nieuweling wordt aan een bijtende ballotage interview onderworpen, en nog niet geheel overtuigend wordt hij voorlopig getolereerd. Nabij Brussel leggen we luid toeterend tientallen kilometers af om zeker te zijn dat Henk op tijd wakker is en niet te laat voor z’n TGV komt. Er komende geruststellende appjes met foto’s door van kopjes koffie op ’t terras voor ’t station. Zit wel snor. Ook vlot door Belgie, waar zelfs de wegen allemaal van acceptabele kwaliteit zijn. Na de 2e grensovergang stomen we door richting 1e tolpoortjes. We gaan Okke’s noviteit uitproberen….. elektronisch tolsensor in de auto. We sluiten weddenschappen af over de snelheid waarmee door zo’n poortje kunnen rijden, en dat de slagboom dan op tijd omhoog gaat. We gaan testen van hoog naar lage snelheid….. we zien er toch maar vanaf…. er mocht ’s een kras op één van de fietsen komen. Maar…. ’t werkt. Op rekening van de RWS begrijpen we van Okke….. die zien dat toch niet. We komen genoeg dienstreis onderwerpen tegen onderweg. Momenteel zitten we net onder Alençon, locatie waar ik volgend jaar rond deze tijd van links naar rechts en 2 dagen later van rechts naar links deze snelweg hoop te kruizen in ziedende vaart. Eerst maar ’s zien hoe m’n hachtje het houdt.
Inmiddels is de race begonnen……… Haalt de TGV Brussel – Paris, danwel Paris – Bordeaux ons in? Grote stukken rijden we naast de HSL lijnen….. we kijken uit naar het groezelige gele shirt voor de ramen, waar een koppie met grijze manen uit steekt. We zien n m niet, dus zal wel in de bar zitten. De tocht gaat verder zonder veel , zeg maar geen, problemen. …… behalve dan dat de rest problemen had met met sight-see trip over een prachtig aangelegde raststätte… prachtig gewoon. Maar ja, paarlen voor de zwijnen. Nadat ieder zn aandeel in ’t chauffeurschap heeft gehad komen we na precies 13.22 minuten aan in de IBIS tent in Lormont, een getto van Bordeaux. 2 minuten voordat Henk in gare du Bordo aankomt. We noemen het een gelijkspel.
Inchecken, Henk ophalen van ’t station, klussies doen. Vreemde man die uit de kast komt, en die ik er eigenlijk weer in wil schoppen……. Maar ja, ik heb volgend jaar nog een vriendendienst van ‘m te goed, dus zal me vannacht coulant opstellen…..
Kijken hoe ’t met de eterij gaat straks….. In de IBIS is niks maar de moslima (althans dat zegt haar boezem) achter de balie heeft een adresje (van haar vriendje?). We zien wel.
Wellicht later meer.