Etappe 6 van Jaca naar Huarte

Etappe 6 van Jaca naar HuarteHuarte, 20 juni 2024

Vanochtend heft Tammo zoals beloofd voor brood gezorgd. Hij kwam er wel achter dat de Spaanse bakkers niet voor 8.00 uur open zijn. Het hotelletje had ook nog een woonkamer met een koffiemachine en Boreas en Menno hadden een keuken. Met de pindakaas en chocopasta hadden we een prima ontbijt. Voor Gerard was er speciaal kwark want daar rijdt hij zo goed op. De droge Friese worst smaakte ook prima.

Toen we dachten te kunnen vertrekken barste er een geweldige onweersbui los boven Jaca. We waren verstandig en hebben gewacht tot het ergste over was. Boreas was vandaag de chauffeur van de DS (Had geluk met al die regen), hij wilde energie sparen voor volgende week als hij gaat kanoën met Coby. Na alle regenkleding te hebben aangetrokken zijn we vertrokken met wat gedrup. Menno sprak vol lof over zijn shirt wat spatwater dicht was. Okke vroeg hem waar is je regenjas, oh die heb ik niet nodig.

We waren Jaca nog niet uit of er brak een geweldige hoosbui boven ons los. We reden in de stromende regen en hebben onze regenkleding getest. Okke was heel blij met zijn nieuwe regenjas. Menno was wat minder blij met zijn spatwaterdichte shirt. Na 20 km was het weer droog en stond Boreas ons op te wachten. Voor Menno de gelegenheid om droge kleren en nu wel zijn regenjas aan te trekken. Hij was door en door koud geworden en stond zelfs te klappertanden. Na regen komt altijd weer zonneschijn en dat was ook vandaag weer het geval. We reden door een afwisselend glooiend landschap met af en toe boven op een heuvel. Op een bepaald moment kwamen we langs een gigantisch stuwmeer dat gelukkig nu door de regen weer een beetje gevuld is geraakt en bijzondere was dat er nu allerlei bomen met blad boven het water uitsteken. Boreas werd onderweg nog wel ingehaald door een rode Ferrari. Boreas had ondertussen een leuke plek gevonden voor de lunch.Wel klaagde hij over de DS dat die zo slecht trok en dat er een roodlampje brandde. Hij vroeg aan Tammo of hij even wilde kijken. Het was geen olie probleem. Wim merkte tussen neus en lippen door op dat hij een branderige lucht had geroken toen Boreas ons inhaalde. Conclusie hij had de handrem niet goed ontkoppeld. De motor werd ondertussen bewonderd door de plaatselijke plantsoenendienst medewerkers ze kwamen speciaal met hun maaimachine naast ons staan en Tammo kreeg veel complimenten over de mooi blinkende motor.

De lunch bestond uit het dagmenu (In Spanje is dit voor een vaste prijs die bepaald wordt door de overheid). 3 Gangen (verplicht want Tammo wilde 2 gangen maar dat was niet mogelijk) en keuze uit kalkoen, salade, stoofvlees, bonenschotel en een variatie aan toetjes. Menno besloot na de ontberingen van de ochtend de fiets op de auto te zetten en Boreas de rest van de dag te vergezellen.

Na de lunch betrok het plotseling en begon het heel erg hard te waaien. En we moesten een van de vele kleine en grote heuveltjes op. Boven gekomen barste de regen en het onweer los. Snel hebben we een schuilplaats gezocht en konden na aanwijzing ven een vriendelijke spanjaard onder een afdak gaan staan. Toen Gerard omhoogkeek zag hij grote vogels en Okke als gieren expert bevestigde dat het ca 15 vale gieren waren. Gerard vroeg of dit een voor teken was maar Okke kon hem gelukkig geruststellen.

Wat Okke en Gerard hielp om de heuvels te bedwingen was de straalaandrijving veroorzaakt door de bonen die hadden gegeten.

Op Wim zijn vraag waarom het toch zo hard waaide in Navarra antwoorde (professor) Gerard dat de windmolens te hard aanstonden en dat we daarom tegenwind hadden en de Spanjaarden hadden niet begrepen welke kant de molen op moest draaien. Hij kon het weten want hij woont naast heel veel windmolens in Groningen.

Wim was vandaag helemaal in zijn sas en kachelde het grootste deel van de dag op kop van onze groep. En Tammo lette goed op dat we wel bij elkaar bleven.

Het bleef gelukkig wel droog de rest van de dag en we arriveerden na 116km en toch nog ruim 1000 hoogte meters met een voldaan gevoel in Huarte een voorstad van Pamplona.

We zijn vanavond gaan eten in Pamplona in het oude centrum bij Cafe Iruña. Tammo manoeuvreerde zijn DS soepel in de parkeergarage en werd verrast door de moderne techniek van zijn tolkastje hij kan zo in en uit rijden.

Morgen alweer onze laatste dag van onze toch en zwemmen in de Atlantische Oceaan.